«Να σε κεράσω ένα κρασί/ Δε σε βρήκα./ Να σου διαβάσω/ Το τελευταίο μου ποίημα/ Δεν πρόλαβα./ Να σε φιλήσω επιτάφιο/ Προσφέρθηκες.

Εγινες όνειρο/ Κι άπλωσες την εικόνα σου/ Μεταξωτό σεντόνι. / Πάνω στα σύννεφα/ Το πνεύμα σου,/ Ελεύθερο ελάφι της Αρτεμης.

Κάτω στο χώμα μια μάνα/ Των Κροκεών η γη/ Και η ανατολή με τα κόκκινά της/ Γλυκά ν' αποτεφρώνει/ Την καρδιά σου/ Αγαπημένε Θοδωρή».

Μίμης Χριστοφιλάκης, 8/7/2011

«Θοδωρή...,

Ωρες παλεύω να σκαρώσω κάτι μικρό, περιεκτικό και αντιπροσωπευτικό "στη μνήμη" σου - Αχ, πόσο πονεί η καρδιά μου! Προκαταβολικά συγχώρεσέ με για τη φτώχεια των λέξεων. Τα παιδιά, μου ζήτησαν να πω δυο λόγια στο μνημόσυνό σου, δεν κατάφερα να παρευρεθώ όμως. Επανορθώνω από 'δω.

Ο σ. Θοδωρής Οικονομάκος (Κροκεές, 27/12/1946 - 8/7/2011) γεννήθηκε, μεγάλωσε, έδρασε, "έσβησε" και ενταφιάστηκε στη "Μικρή μας Πόλη". Τον τόπο των Διοσκούρων, του Κροκεάτη Λίθου και του Βρεττάκου. Μια ελαιόφυτη τοποθεσία ανάμεσα σε Πάρνωνα και Ταΰγετο με πολιτισμό χιλιάδων χρόνων.

Γι' αυτόν τον πολιτισμό και για την πάταξη της υποκουλτούρας, δούλεψε σκληρά. Φυσικός - καθηγητής ΜΕ από το 1978, γυμνασιάρχης και λυκειάρχης - διετέλεσε πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κροκεών επί 20ετία. Υπό την προεδρία του ιδρύθηκε κινηματογραφική λέσχη (1979), διοργανώθηκαν αφιερώματα στο Νικηφόρο μας και συναυλίες με τους: Μαρία Δημητριάδη, Μικρούτσικο, Λάκη Χαλκιά, Κωνσταντακόπουλο, Κουλουμπή, τσεχοσλοβάκικα και βουλγάρικα φολκλορικά χορευτικά συγκροτήματα κ.ά. Πάλεψε για την ίδρυση μιας οργανωμένης μουσικής σχολής. Υπήρξε μέλος (κορνετίστας) της Φιλαρμονικής Κροκεών (ιδρ. 1925).

Υγιής συνδικαλιστής από το μετερίζι του εκπαιδευτικού, της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τους κόλπους του ΚΚΕ από το 1979, ο Θοδωρής υπήρξε ακηδεμόνευτος, σταθερός στα ιδανικά του κατατρεγμένου Ανθρώπου. Αγωνίστηκε τίμια για μια καλύτερη Παιδεία, έναν κόσμο αταξικό.

Ο σπόρος που αφήνεις Θοδωρή, οι γιοι σου Πίτης και Δημητράκης, άξιοι συνεχιστές των αγώνων σου και της ανιδιοτελούς προσφοράς σου, θα βλαστήσουν και θα μεταλαμπαδεύσουν τα πιστεύω σου. Οι μαύρες πλερέζες που δέσποζαν στην εξώπορτά σας μετά το φευγιό σου, θα αντικατασταθούν με το χαρμόσυνο λευκό της Νίκης επί των βαρβάρων χτυπημάτων της πλουτοκρατίας στην καμπούρα του Λαού μας».

Χρήστος Ηλ. Κολοβός

Βιολονίστας - Ερευνητής - Δ/ντής Ορχήστρας

Τίλμπουρχ, 2/10/2011

«Θ' αφήσω τ' όνειρο ανοιχτό

Στο Θοδωρή/

Ησυχα ήταν,/ Οταν σηκώθηκες άνεμος καυτός/ Ιουλιανός,/

Που έλιωσε τη φωνή μου/ Σ' έφερε στα μάτια μου/

Κόκκινο λουλούδι/ Σε σχισμή βράχου/

Και γύρω μου/ Να πλαταίνει ο ουρανός/ Τις μαύρες σκέψεις.

Το βράδυ που θα κοιμηθώ/ Θ' αφήσω τ' όνειρο ανοιχτό/ Μήπως κι επιστρέψεις.»

Μίμης Χριστοφιλάκης, Κροκεές, 28/7/2011