Με άλλοθι την - ακόμα μια φορά - «σωτηρία της Ελλάδας», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να κλιμακώσει με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς τον βάρβαρο πόλεμο που έχει κηρύξει ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Αποδεικνύοντας ότι εκείνο που αποκλειστικά την ενδιαφέρει είναι η εξασφάλιση ακόμα περισσότερων πόρων, για λογαριασμό της εγχώριας και ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας, προχώρησε, μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε, σε μια πρωτοφανή επίθεση, που θα οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο και σε αναγκαστική στάση πληρωμών για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά.

Η συνταγή που ακολουθεί η ντόπια σοσιαλδημοκρατία, για τη «σωτηρία της Ελλάδας», έχοντας βεβαίως τις πλάτες της ΕΕ και τη στήριξη της ΝΔ και κομμάτων όπως του Καρατζαφέρη και της Μπακογιάννη, συντίθεται από μέτρα και ρυθμίσεις που οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση και την απόλυτη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους.

Ακόμα και μία γενική αναφορά - καταγραφή των αντιλαϊκών μέτρων που αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προώθησε από το Γενάρη του 2010 μέχρι και σήμερα, αποκαλύπτει ότι καμιά απολύτως κυβέρνηση, σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο της χώρας, δεν είχε καταφέρει να περάσει μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα ένα τόσο μεγάλο σύνολο αντιδραστικών και αντιλαϊκών ρυθμίσεων και νόμων. Πρόκειται για νόμους που επιδιώκουν να βάλουν οριστική ταφόπλακα σε κατακτήσεις προηγούμενων εποχών. Να ανατρέψουν τα οικονομικο-κοινωνικά δεδομένα που ίσχυαν για δεκαετίες. Να παραδώσουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα χειροπόδαρα δεμένα στις σύγχρονες ορέξεις της οικονομικής ολιγαρχίας, που και λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης γίνεται πιο βίαιη και πιο επιθετική.

Το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα Μέσα Ενημέρωσης, που έχουν στην κατοχή τους, ασκούν κριτική και ζητούν ακόμα υψηλότερους ρυθμούς και αποφασιστικότητα, συνδέεται με την ίδια τη φύση του κεφαλαίου να αξιώνει ειδικά στις σημερινές συνθήκες να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι και η κερδοφορία τους.

Ομως η ....«παραγωγικότητα» τούτης της κυβέρνησης είναι αδιαμφισβήτητη. Ας αφήσουμε αυτή τη φορά κατά μέρους τους αριθμούς, ας παρακάμψουμε ποσοστά και ευρώ κι ας προσπαθήσουμε να δούμε μόνο τους ...τίτλους των μέτρων που άστραψαν και βρόντηξαν πάνω από τα λαϊκά νοικοκυριά. Από τις αρχές, λοιπόν, του προηγούμενου χρόνου είχαμε:

• Αλλεπάλληλες μειώσεις των μισθών και επιδομάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο.
• Κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων - Πάσχα και του επιδόματος αδείας.
• Κατάργηση των Κλαδικών Συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα και καθιέρωση μισθών 520 ευρώ.
• Μείωση του εφάπαξ που δικαιούνται οι συνταξιοδοτούμενοι.

• Αλλεπάλληλες αυξήσεις του ΦΠΑ, οι συντελεστές του οποίου αυξήθηκαν 21-23%.
• Αλλεπάλληλες αυξήσεις στους φόρους στα καύσιμα, τα ποτά και τα τσιγάρα.
• Αύξηση της φορολογίας για μισθούς και συντάξεις.
• Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ.
• Μείωση της φορολογικής έκπτωσης για τα παιδιά των φορολογουμένων.
• «Εκτακτη εισφορά» για όλους τους εργαζόμενους που έχουν εισόδημα πάνω από 857 ευρώ.
• Πρόσθετη «εισφορά» για τους συνταξιούχους του Δημοσίου, του ΝΑΤ και των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.
• «Ειδική εισφορά» για όλες τις επικουρικές συντάξεις.
• «Τέλος άσκησης επιτηδεύματος» για όλους τους αυτοαπασχολούμενους.
• Αύξηση, από την 1η του Σεπτέμβρη, του ΦΠΑ (23% από 13%) στον κλάδο της εστίασης.
• Αύξηση 10% στα τέλη κυκλοφορίας.
• Επιβάλλεται ειδικός φόρος στο φυσικό αέριο των νοικοκυριών.

• Καθιέρωση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων.
• Ενίσχυση της ενοικίασης εργαζομένων.
• Νόμο για τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων.
• Ενίσχυση της λεγόμενης διευθέτησης του χρόνου εργασίας και άρα κατάργηση 8ωρου και 7ωρου.
• Κατάργηση των αμοιβών για υπερωρίες.
• Νόμο για την εκ περιτροπής εργασία.
• Κατάργηση, ουσιαστικά, των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης.
• Κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους 18-25 χρόνων (αμείβονται με το 80%).

• Εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, με τους επίσημα καταγεγραμμένους ανέργους να φτάνουν τα 810.821 άτομα.
• Μείωση των θέσεων εργασίας, στο εξάμηνο, κατά 270.700 θέσεις.
• Εκτόξευση της επίσημης ανεργίας μεταξύ των νέων 15-19 χρόνων στο 33%!!!
• Εξάπλωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης - αμοιβής.
• Ανυπολόγιστα επίπεδα υποαπασχόλησης.
• Ενταση της ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας.

• Αύξηση των χρόνων εργασίας (στα 40) και των ορίων ηλικίας (65 χρόνια) για συνταξιοδότηση.
• Καρατόμηση των συντάξεων μέσα από την αλλαγή του συστήματος υπολογισμού τους.
• Συνεχή μείωση των επικουρικών συντάξεων.
• Πολιτική μαρασμού των ασφαλιστικών ταμείων με συνεχή μείωση της χρηματοδότησής τους.
• Κλιμάκωση της ληστείας των αποθεματικών των Ταμείων, αυτή τη φορά με το «κούρεμα» των ομολόγων.
• Απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές.
• Εμπορευματοποίηση της Δημόσιας Υγείας με το «εισιτήριο» των 5 ευρώ στα κρατικά νοσοκομεία.
• Κατάργηση καλύψεων σωρείας περιπτώσεων εξετάσεων - παρεμβάσεων υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Αφαίρεση από τη λίστα εκατοντάδων φαρμάκων άμεσης ανάγκης που οι ασφαλισμένοι καλούνται πλέον να πληρώσουν από το υστέρημά τους.

• Την ...«εισφορά αλληλεγγύης».
• Το χαράτσι των 300 ευρώ για τους αυτοαπασχολούμενους.
• Το «τέλος στα ακίνητα», που ανέρχεται σε εκατοντάδες ευρώ για κάθε νοικοκυριό.
• Το πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης, αφού αρχίζει η σταδιακή κατάργηση του μειωμένου φόρου.
• Τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα.
• Τη μείωση μέχρι και 55% των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων με το νέο μισθολόγιο.

Δε χρειάζεται καμιά φιλοσοφία για να αντιληφθεί κάποιος ότι όλα τα παραπάνω μέτρα, ένα προς ένα, δεν έχουν τίποτα κοινό με τη «σωτηρία της Ελλάδας». Οπως επίσης δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια να κατανοηθεί ότι πίσω από την ονομαστική και μόνο αναφορά τόσων και τόσων μέτρων, κρύβεται η τραγωδία εκατομμυρίων εργαζομένων, η χρεοκοπία του λαού.

Οσο για εκείνο που οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ εννοούν πίσω από το σλόγκαν της «σωτηρίας της Ελλάδας», όλο και πιο μαζικά συνειδητοποιείται ότι μοναδικό τους ζητούμενο είναι η σωτηρία του κεφαλαίου της χώρας. Εχοντας υιοθετήσει την πιο ακραία και αντιδραστική αντίληψη, εκείνη που ταυτίζει τα στενά οικονομικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης με τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας, η κυβέρνηση Παπανδρέου βάζει κάτω από τον οδοστρωτήρα της πολιτικής της τα εκατομμύρια των λαϊκών νοικοκυριών, προκαλώντας αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του συνόλου των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Αλλωστε και η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ορατή. Ετσι, αν το σύνολο των παραπάνω μέτρων είναι μέτρα που χτυπούν αλύπητα το λαϊκό εισόδημα, γονατίζουν το λαϊκό νοικοκυριό και μαζί επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τη θέση του κάθε εργαζόμενου στην κοινωνία, την ίδια περίοδο πάρθηκαν μια σειρά μέτρα που απέβλεπαν στην άμεση ή έμμεση στήριξη του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Εδώ σε πολύ αδρές γραμμές μπορούμε να διακρίνουμε:

• Τα 120 δισ. ευρώ που δόθηκαν για τη στήριξη των τραπεζιτών.
• Τα δεκάδες δισεκατομμύρια που καρπώθηκαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, είτε με τη μορφή της επιδότησης στο πλαίσιο του Επενδυτικού Νόμου, είτε μέσω των περίφημων «Συμπράξεων» του Δημοσίου με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
• Την παραπέρα μείωση της φορολογίας στα κέρδη.
• Τη διεύρυνση των φοροαπαλλαγών για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
• Την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που στην ουσία ισοδυναμεί με την εκχώρηση κερδοφόρων δραστηριοτήτων στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
• Την απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» που εξοστρακίζει δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, αλλά διευκολύνει την εισβολή και επικράτηση μεγάλων εταιρικών σχημάτων σε κλάδους όπως οι μεταφορές (ταξί - φορτηγά), τα φαρμακεία, τα δικηγορικά γραφεία κ.ο.κ.

Οχι, η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πολιτική για τη «σωτηρία της Ελλάδας», όπως προκλητικά φλυαρούν τα στελέχη της, εδώ και δύο χρόνια. Αυτή η πολιτική σημαίνει πτώχευση και τραγωδία για το λαό, στο όνομα της σωτηρίας των εκπροσώπων του κεφαλαίου. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να την ανεχθούν και να υποκύψουν. Το αντίθετο μάλιστα. Τα θύματα αυτής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής έχουν χρέος, πρώτα και κύρια στον ίδιο τους τους τον εαυτό, να αντιδράσουν στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της κυβέρνησης, να αντισταθούν στα σχέδια εξανδραποδισμού τους, να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα και τα χαράτσια. Και φαίνεται ότι έρχεται όλο και πιο κοντά η στιγμή που οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι νέες όχι απλά θα ορθώσουν το ανάστημά τους, αλλά συσπειρωμένοι μέσα από τις εργατικές οργανώσεις, τις τοπικές επιτροπές, τα λαϊκά μέτωπα αντίστασης θα απαιτήσουν και θα επιβάλουν στην πράξη το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».