Με εντολή της κυβέρνησης ξεκίνησαν να συνεδριάζουν οι διοικήσεις ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών με αντικείμενο την είσοδο των Ταμείων στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Ομολόγων για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Οσες διοικήσεις έχουν πάρει ήδη αυτή την απόφαση υπηρετούν τις αντεργατικές επιλογές κυβέρνησης και κεφαλαίου και, στην πραγματικότητα, δημιουργούν τους όρους αδυναμίας καταβολής συντάξεων και παροχών.
Αυτό έκαναν χτες η πλειοψηφία της διοίκησης του ΙΚΑ και η πλειοψηφία της διοίκησης του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ). Να σημειωθεί ότι σε όποιες διοικήσεις συμμετέχουν εκπρόσωποι των ταξικών δυνάμεων αυτοί δήλωσαν την κατηγορηματική τους αντίθεση στους εν λόγω σχεδιασμούς.
Το ΙΚΑ αποφάσισε να ανταλλάξει ομόλογα ονομαστικής αξίας 1,419 δισ. ευρώ με άλλα ομόλογα που λήγουν ύστερα από 30 χρόνια. Το 38% των σημερινών ομολόγων (534 εκατομμύρια ευρώ) έληγαν το Δεκέμβρη του 2011, ένα ακόμα 43% στα έτη 2012-2013. Τα υπόλοιπα από το 2014 έως το 2019. Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της διοίκησης του ΙΚΑ αποφάσισε, τη στιγμή που ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ότι δε θα εισπράξει τα τεράστια ποσά που της οφείλει το κράτος αλλά θα αναβάλει την είσπραξή τους - χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση ούτε γι' αυτή - ύστερα από 30 χρόνια.
Ανάλογη απόφαση πήρε η πλειοψηφία της διοίκησης του ΟΕΚ για ομόλογα ύψους 39 εκατομμυρίων ευρώ (έληγαν το Δεκέμβρη του 2011), όπως καταγγέλλει σε σχετική της ανακοίνωση η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας.
Αποκαλυπτική η εισήγηση του ΤΕΑΔΥ
Για το ίδιο ζήτημα συνεδρίασε χτες το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ), το οποίο αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να μη συμμετάσχει στην ανταλλαγή ομολόγων. Σύμφωνα με πληροφορίες, ανάλογη απόφαση πήρε και το Ταμείο των εργαζομένων στον Τύπο.
Αποκαλυπτικό της τεράστιας λεηλασίας που συντελείται είναι το σκεπτικό που διατυπώνεται στην ίδια την εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας του ΤΕΑΔΥ. Μεταξύ άλλων σημειώνεται:
- Η ανάγκη για «διατήρηση της ταμειακής ρευστότητας» ορίζει πως «πρέπει να υπάρχει διασπορά των ΟΕΔ (Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου) σε διαφορετικές ημερομηνίες λήξης». Ομως, η ανταλλαγή των υπαρχόντων ομολόγων «με νέα 30ετή ομόλογα στο άρτιο, δημιουργεί μια λήξη ενός χαρτοφυλακίου ομολόγων, συγκεντρωμένη σε μία κοινή ημερομηνία λήξης, μετά από μια τριακονταετία». Εδώ λέγεται καθαρά ότι η ανταλλαγή απειλεί την ταμειακή ρευστότητα.
- Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «θα πρέπει να μας είναι γνωστοί οι όροι διαπραγμάτευσης και ρευστοποίησης των νέων ΟΕΔ μετά την ανταλλαγή» και ότι «μετά την ανταλλαγή των ΟΕΔ είναι πιθανό η αξία του χαρτοφυλακίου των ΟΕΔ των ΦΚΑ (Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης) να είναι υψηλότερη από την τρέχουσα αξία». Δηλαδή, όποιοι πήραν ή θα πάρουν αποφάσεις ανταλλαγής το κάνουν χωρίς να ξέρουν τους όρους με τους οποίους θα ρευστοποιηθούν τα νέα ομόλογα, ενώ το ποια θα είναι η αξία τους απλώς εικάζεται.
- Το κυριότερο όμως είναι η διαπίστωση πως τα σημερινά ΟΕΔ «έχουν δημιουργηθεί από εισφορές νυν συνταξιούχων ή εργαζομένων που θα είναι ήδη συνταξιούχοι τα επόμενα τριάντα χρόνια και όχι αυτών που θα συνταξιοδοτηθούν μετά από τριάντα χρόνια (...) Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων». Και προστίθεται: «Μέχρι σήμερα το Ταμείο μπορεί να πλήρωνε τις συντάξεις από τις εισφορές, οι οποίες επαρκούσαν. Ομως, με τη σχέση πρόσληψης/εξόδου, εργαζόμενου/συνταξιούχου, 1/5 ή 1/10 η δυνατότητα αυτή θα ανατραπεί και πρέπει να μπορούμε να προστρέξουμε στα αποθεματικά που δημιουργήθηκαν για το λόγο αυτό. Τα αποθεματικά αυτά δημιουργήθηκαν κυρίως από εισφορές ασφαλισμένων αφού μέχρι το 2002 δεν υπήρχε εργοδοτική εισφορά». Με σαφήνεια λέγεται ότι τα σημερινά ΟΕΔ είναι για την καταβολή των σημερινών συντάξεων και η ανταλλαγή τους απειλεί αυτή τη δυνατότητα...