Να μη «στριμώχνονται» στα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας κάλεσαν τα μέλη της ΚΝΕ τους νέους από διάφορες χώρες, με αφορμή τις συζητήσεις που έγιναν το Σάββατο, μέρα της Ευρώπης
Ολοκληρώθηκαν χτες οι εκδηλώσεις του 17ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών (ΠΦΝΦ), που έγινε στη Νότια Αφρική, ξεκινώντας στις 13 Δεκέμβρη, με τη συμμετοχή εκατοντάδων αντιπροσωπειών οργανώσεων νεολαίας από όλο τον κόσμο. Πολυπληθής ήταν και η ελληνική αποστολή που συμμετείχε στο Φεστιβάλ και αποτελούνταν από εκπροσώπους της ΚΝΕ, της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ). Η ελληνική αποστολή είχε το δικό της περίπτερο στη Διεθνούπολη του ΠΦΝΦ και συμμετείχε σε πολλά από τα συνέδρια και σεμινάρια που οργανώθηκαν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, αλλά και σε αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οπως σημείωσε ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ακριβώς επειδή η καπιταλιστική κρίση φανερώνει τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού και τον παρασιτικό του χαρακτήρα, «επιστρατεύονται» οι αστικές ιδεολογίες, ενώ οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις παίζουν το δικό τους ρόλο στην ανάδειξη του καπιταλισμού ως μονόδρομου. Ισχυρίζονται ότι η κρίση προκλήθηκε από λαθεμένη διαχείριση της αστικής εξουσίας, την έλλειψη ελέγχου των αγορών και διαφάνειας, τη σπατάλη του αστικού κράτους κ.λπ. Εξαντλούν την κριτική τους στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, ψάχνουν τη διέξοδο μέσα στον καπιταλισμό με τη ρύθμιση της αγοράς κ.ά. Ετσι, καλούν τους εργαζόμενους και τους νέους σε «εθνική ενότητα» και «κοινωνικούς διαλόγους», να συνεργαστούν, για να ανακάμψει ο καπιταλισμός.
Αναφερόμενος στη θεωρία του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα», σημείωσε ότι «οδηγεί στην άρνηση της επαναστατικής αλλαγής της εξουσίας και της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, προωθώντας την ιδέα πως οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής μπορούν να συνυπάρχουν με τα μονοπώλια και την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Η θεωρία του πολυπολικού κόσμου, τόνισε, «κρύβει ότι κάθε χώρα προσπαθεί να προστατεύσει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της». Κρύβει την όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και την επιδίωξη ορισμένων ανερχομένων δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα κ.ά. να παίξουν μεγαλύτερο ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις, στον έλεγχο των αγορών κ.λπ.
Κλείνοντας ο Γ. Γκιόκας υπογράμμισε ότι οι κομμουνιστές πρέπει να αναλύσουν στην εργατική τάξη και τη νεολαία τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού που δεν ξεπερνιέται, να τους διαπαιδαγωγήσουν με τις αξίες της ταξικής πάλης και να τους πείσουν για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, σύμφωνα με την εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα.