Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση εντείνει την επιθετικότητά της ενάντια στα λαϊκά στρώματα, ώστε να εξασφαλιστούν ακόμα περισσότερα οφέλη και πόροι για την ολόπλευρη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου, οι εμποροβιομήχανοι της Αθήνας κλιμακώνουν τις δικές τους απαιτήσεις, προβάλλοντας με τον πλέον προκλητικό τρόπο ένα πλέγμα αξιώσεων, για ακόμα μεγαλύτερα προνόμια, ακόμα περισσότερες ενισχύσεις, ακόμα πιο πολλές χρηματοδοτήσεις και απαλλαγές.

Αξιοποιώντας την όξυνση των οικονομικών μεγεθών λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης και την άρνηση των εκπροσώπων του κεφαλαίου να επενδύσουν μέρος από τα υπερσυσσωρευμένα κέρδη τους, το ΕΒΕΑ μιλά για την ανάγκη «αποτελεσματικότερης προσέλκυσης επενδύσεων», τις οποίες όμως συνδέει με την αξίωση να παρθούν και νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα μεταφραστούν σε προνόμια για το κεφάλαιο.

Ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας (ΕΒΕΑ), Κ. Μίχαλος, με επιστολή που έστειλε στον υπουργό Οικονομικών, υποστηρίζει ότι επενδύσεις μπορούν να γίνουν, αν οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης «συνοδευτούν από μία νέα δέσμη μέτρων», όπως:

Μείωση της φορολογίας στα διανεμόμενα κέρδη. Το ΕΒΕΑ δεν κάνει συγκεκριμένη πρόταση, αλλά επικαλείται το συντελεστή 5% που ισχύει στη Βουλγαρία και την πλήρη απαλλαγή των κερδών από φόρους που ισχύει σε Κύπρο, Κροατία και Μ. Βρετανία.

Διεύρυνση του μέτρου απαλλαγής των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές, με πρόσχημα ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη υψηλότερη θέση ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ. Ζητούν προκλητικά «να περιοριστεί το ανταγωνιστικό μειονέκτημα» των εργοδοτικών εισφορών, βάζοντας έτσι πλάτη στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης που ήδη ...μελετά το θέμα της ακόμα μεγαλύτερης μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους για τις επιχειρήσεις.

Ολοκληρωτική κατάργηση κάθε κανόνα που εξακολουθεί να ισχύει στην «αγορά προϊόντων, αγαθών και υπηρεσιών, όπως και η αγορά εργασίας», με το πρόσχημα ότι στη χώρα ισχύει «το πιο περιοριστικό ρυθμιστικό πλαίσιο». Είναι ολοφάνερο ότι μαζί με την απελευθέρωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων οι εμποροβιομήχανοι απαιτούν και νέες ανατροπές στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, εξέλιξη που θα ισοδυναμούσε με κάτι περισσότερο από ολοκληρωτικό ενταφιασμό κάθε έννοιας διαπραγμάτευσης, μισθού, ωραρίου εργασίας, συνθηκών απασχόλησης, ασφάλισης, συνταξιοδότησης.

Μαζί με όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, οι εμποροβιομήχανοι δεν ανέχονται ούτε τη συμβολική επιλογή κυβέρνησης - ΕΕ για την προσχηματική εισφορά που επιβλήθηκε στα, έτσι κι αλλιώς, δυσθεώρητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.