Το «γιατί» συμβαίνει αυτό είναι κάτι παραπάνω από προφανές:

Γιατί συνεχίζεται η πολιτική που αποχαρακτηρίζει δασικές εκτάσεις και τις μετατρέπει σε «φιλέτα». Γιατί ζουν και βασιλεύουν ακόμη όλοι οι δασοκτόνοι νόμοι. Γιατί τα κονδύλια για αναδασώσεις και άλλα έργα υποδομής για την προστασία των δασών χορηγούνται με το σταγονόμετρο. Γιατί ακόμη δεν έχει συνταχθεί το Δασολόγιο και δεν έχει κυρωθεί κανένας δασικός χάρτης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ:

1. Με το νόμο 3818/2010, που ψηφίστηκε δήθεν για την προστασία των δασών της Αττικής, «θολώνει» ακόμη περισσότερο τον ορισμό του δάσους, επιτρέποντας την αλλαγή χρήσης σε δάση και δασικές εκτάσεις.

2. Με τον πρόσφατο νόμο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) παραχωρεί στο κεφάλαιο δάση και δασικές εκτάσεις, προστατευόμενες περιοχές, εθνικά πάρκα και δρυμούς, παράκτιες περιοχές, ακόμη και τη χρήση αιγιαλών, προκειμένου να εγκαταστήσει, κατά παρέκκλιση ακόμη και της υπάρχουσας ψευδεπίγραφης διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ιδιωτικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, ανάμεσά τους και μονάδες καύσης σύμμεικτων απορριμμάτων.

3. Με το νόμο που έχει ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση για τη συγκρότηση του «Πράσινου Ταμείου», γίνεται ένα ακόμη βήμα για την πλήρη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δασών και του φυσικού μας πλούτου. Η διαχείριση του δασικού πλούτου φεύγει από τη Δασική Υπηρεσία και θα γίνεται από Ανώνυμες Εταιρείες. Η χρηματοδότηση μάλιστα των δράσεων για το περιβάλλον και τη δασοπροστασία, που θα γίνεται μέσω του «Πράσινου Ταμείου», θα αποφασίζεται από τη λεγόμενη Στρατηγική Επιτροπή Περιβαλλοντικής Πολιτικής, στην οποία μετέχουν ο ΣΕΒ, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, το ΕΒΕΑ και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που όλοι γνωρίζουμε τη συνάφειά τους με το μεγάλο κεφάλαιο. Στην ουσία με το νόμο αυτό η κυβέρνηση βάζει «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Αφαιρεί επίσης ουσιαστικά την αρμοδιότητα κατάρτισης των δασικών χαρτών από τη Δασική Υπηρεσία και την παραδίδει σε εργολάβους με ενδιάμεσο την ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ.

Με αυτή την πολιτική, επομένως, που οδηγεί στην εμπορευματοποίηση της δημόσιας δασικής γης, πώς να μην ανοίγει κάθε καλοκαίρι η όρεξη των κάθε είδους εμπρηστών, καταπατητών και οικοπεδοφάγων;