Μια παράσταση δίνει αύριο (9 μ.μ.) στο Ηρώδειο, το παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο «ΝΟ». Στο πρώτο μέρος θα παιχθεί το έργο «Σαμπασό» (είδος κωμωδίας που λέγεται «κυόγκεν») και στο δεύτερο μέρος το έργο «Η σούτρα της μεγάλης σοφίας» (δραματικό είδος «Ντάι - Χάγια» του θεάτρου «ΝΟ»). Σκηνοθεσία Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα. Και στα δύο έργα, εκτός από ηθοποιούς παίζουν επί σκηνής μουσικοί παραδοσιακών ιαπωνικών οργάνων.

Το ιαπωνέζικο δράμα «Νο», που παρουσιάζει αναλογίες με την αρχαία ελληνική τραγωδία, γεννήθηκε τον 14ο αιώνα. «ΝΟ» σημαίνει ταλέντο, ικανότητα, επιδεξιότητα στη σκηνή. Οι ηθοποιοί του «ΝΟ», φορώντας μάσκες, διηγούνται ιστορίες κυρίως με χειρονομίες, χορό και τραγούδι. Παράλληλη πορεία με το «ΝΟ» έχει και το κωμικό είδος, το «κυόγκεν». Αρχικά, το «ΝΟ» απευθυνόταν στην ανώτερη τάξη. Στη συνέχεια, απευθυνόμενο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, γνώρισε τεράστια εξάπλωση. Ανθισε ιδιαίτερα κατά τη δυναστεία των Tokugawa (1603 - 1867) και μετά την πτώση της και την κατάργηση της φεουδαρχίας, σχεδόν εξαφανίστηκε. Αναζωογονήθηκε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο προπάππος του Ροκούρο Γκένσο το διέσωσε και το «σύστησε» στη Δύση.

Ο 62χρονος Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα θεωρείται τολμηρός ερμηνευτής και ανανεωτής του «ΝΟ». Νεότατος πειραματίστηκε με κλασικά έργα του είδους και βραβεύτηκε πολλές φορές σαν ερμηνευτής, ερευνητής και σκηνοθέτης του. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή τριών ετών και από το 1988 είναι ο 56ος επικεφαλής της οικογένειας Ουμεγουάκα, που υπηρετεί το «ΝΟ», πάνω από 1.000 χρόνια.