Βασικό άξονα της κυβερνητικής προπαγάνδας και ευρύτερα του αστικού πολιτικού συστήματος, αποτελεί η «μάχη» κατά της διαφθοράς, η οποία πριν καλά καλά ξεκινήσει, εξελίσσεται σε βαρετή τηλεοπτική σαπουνόπερα. Κεντρική είδηση στο σύνολο σχεδόν των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ, είναι ο βούρκος της μίζας, που και χωρίς να ξεκινήσει καμία εξεταστική επιτροπή στο Κοινοβούλιο, ο εργαζόμενος λαός γνώριζε στον έναν ή τον άλλο βαθμό, πως τα αστικά κόμματα ήταν και είναι βουτηγμένα μέχρι το λαιμό.

Βέβαια, το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, μιας και το τελευταίο διάστημα, μια σειρά από χώρες αντιμετωπίζουν μικρά ή μεγαλύτερα «σκάνδαλα» οικονομικού ή και άλλου τύπου και σίγουρα έχει βαθιές προεκτάσεις. Ακόμη και η Φινλανδία, χώρα που την πρόβαλαν ως πρότυπο στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, από άποψη αστικής πολιτικής «διαφάνειας», απέκτησε το δικό της σκάνδαλο «μίζας». Κάτι παραπάνω από σίγουρο θα πρέπει να θεωρείται η ένταση των «αποκαλύψεων» τους αμέσως επόμενους μήνες - χωρίς να αποκλείεται και ορισμένοι να την «πληρώσουν» - τη στιγμή που θα εντείνεται η λεηλασία του λαϊκού εισόδηματος, η ολομέτωπη επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην ίδια μας τη ζωή.

Δάκρυα δε θα μας περισσέψουν σίγουρα, για κανέναν «επιπλοποιό» ή «Ρόκο», αλλά είναι γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι θα βγάλουν «λάδι», τόσο εύκολα το σάπιο εκμεταλλευτικό τους σύστημα, επειδή θα πετάξουν, αν πετάξουν, καμιά «στημένη λεμονόκουπα» στο καλάθι των αχρήστων...