ΑΝΤΡΖΕΪ ΓΙΑΚΙΜΟΦΣΚΙ
Αθώα κόλπα
Πέμπτη 29 Απρίλη 2010

Μετά το πέρας ενός, ανιαρού μάλλον, μισάωρου, ο θεατής που θα αφεθεί στην αβίαστη γοητεία της αφήγησης αρχίζει να ξετυλίγει πλάνο πλάνο την ποίηση αυτού του ιδιαίτερης ευαισθησίας καθαρόαιμου απόγονου της σπουδαίας πολωνικής σχολής, με αισθητική που παραπέμπει ευθέως στο σοσιαλιστικό κινηματογραφικό παρελθόν και στιγμές ευθείας αναφοράς στον Κισλόφσκι - ο άστεγος με το καρότσι που διαπερνά το φιλμ, η έννοια του timing στις συναντήσεις των ανθρώπων, οι μεταφορές, π.χ., τα περιστέρια που φεύγουν και επανέρχονται στη βάση τους.

Αν δεν υπήρχε το μοντέρνο κτίριο της ιταλικής εταιρείας με τη σημαία της ΕΕ και το αυτοκίνητο του Ιταλού διευθυντή, θα μπορούσε κανείς μέχρι και να στοιχηματίσει ότι η ιστορία διαδραματίζεται 20 ή 30 χρόνια πριν. Μια ιστορία για μικρούς ανθρώπους με μικρά προσωπικά βάσανα χωρίς ίχνος επιφανειακής επιτήδευσης.

Ο δεκάχρονος Στέφεκ, που μεγάλωσε με την μητέρα του και τη μεγαλύτερη κατά 7 χρόνια αδελφή του Ελκα, το καλοκαίρι το περνά με χαλαρούς ρυθμούς στις γειτονιές και τις πλατείες της εργατικής και μουντής πόλης που κατοικεί. Σταθερός τόπος περισυλλογής για τον μικρό, ο σιδηροδρομικός σταθμός όπου τα τρένα έρχονται και φεύγουν. Εκεί ο Στέφεκ προκαλεί αδιάλειπτα την τύχη και την δωροδοκεί, ειδικά τώρα που πιστεύει ότι ο άνδρας που κάθε πρωί παίρνει από το σταθμό το τρένο για τη Βαρσοβία, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον πατέρα, που τους εγκατέλειψε όταν χώρισε με την μητέρα τους. Η αμφιβολία δίνει σταδιακά τη θέση της στη διαισθητική βεβαιότητα και το αγόρι στήνει ολόκληρη σκευωρία για να εμποδίσει τον πατέρα του - που τον γνωρίζει μόνο από μια μουτζουρωμένη και κατατρυπημένη φωτογραφία - να φύγει από την πόλη και φροντίζει να έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε ο άνδρας να ξανασυναντήσει την μητέρα. Ο auteur Γιακιμόφσκι, έχοντας υπόθεση εργασίας τη δυναμική παρέμβαση /επέμβαση στα γεγονότα, ανατρέπει τη θεωρία του μοιρολατρικού και του τυχαίου. Γύρω από τον Στέφεκ και την Ελκα περιφέρονται κι άλλα μέλη της μικρής κοινωνίας που κουβαλούν τις δικές τους μικρές καθημερινότητες. Εγκώμιο των μικρών τίποτα, περιπλάνηση μέσα σε εικόνες και καταστάσεις που δεν εξαρτώνται από συγκεκριμένο χωρόχρονο, παρατήρηση της ζωής. Ετσι απλά...

Παίζουν: Ντάμιαν Ουλ, Εβελίνα Βαλετζιάκ, Τόμας Σαπρίκ, Σιμεόνε Ματαρέλι, κ.ά.

Παραγωγή: Πολωνία (2007).