ΚΑΤΡΙΝ ΚΟΡΣΙΝΙ
Φεύγω
Πέμπτη 29 Απρίλη 2010

Αρκετά ιδιαίτερη κι ενδιαφέρουσα ταινία, με μοντάζ διαμελισμένο, σχεδόν ανύπαρκτους διαλόγους και προεξέχουσα την γλώσσα του σώματος, θα προκαλέσει σύγχυση στον θεατή, ειδικά στην τελευταία σκηνή.

Το δίχως άλλο κοινότοπο κλισέ της πρώτης ανάγνωσης, θέλει την εύθραυστη και περασμένης πια νεότητας Αγγλίδα Σουζάν, σύζυγο πλούσιου υπερσυντηρητικού άνδρα και μητέρα δύο σχεδόν ενήλικων παιδιών, να ρίχνεται σε μια τυφλή ερωτική σχέση (η καθαυτό γέννησή της φαντάζει μηχανική και γρήγορη) με τον λιγομίλητο Καταλάνο εργάτη Ιβάν, συνειδητοποιώντας άμεσα ότι πρόκειται για συναισθηματικό μονόδρομο. Αφήνοντας την μονοτονία και την ανία της πολύχρονης ρουτίνας σε χρυσή φυλακή και την δυστυχία της έγγαμης - χωρίς ενθουσιασμό - σχέσης, ξαναμαθαίνει να είναι ο εαυτός της.

Κλασική ιστορία δοσμένη με απλή και γραμμική αφήγηση με άξονα την αντίθεση έρωτα/εξουσίας- χρήματος. Διανοητικά «ψυχρό» δράμα ενός έρωτα/αρρώστιας που καθ' όλη του την διάρκεια παρουσιάζεται παραμορφωμένος μέσα από μια μελοδραματική ματιά. Η ιστορία μιας γυναίκας που «υπάρχει» μέσα σε ένα μεσοαστικό οπισθοδρομικό περιβάλλον, που αποστατεί από την κοινωνική της τάξη, που προσβλέπει στην, με κάθε κόστος, χειραφέτησή της. Ο έρωτας, η επιθυμία, το πάθος, η έμμονη ιδέα την σπρώχνουν να τα αφήσει όλα πίσω της, να θυσιάσει τα πάντα για την θολή φιγούρα του Ιβάν, παρά τον ανορθολογισμό της επιλογής της. Το φιλμ καταφέρνει να ζωντανέψει πραγματικά, μόνο τότε που το δράμα συγκεκριμενοποιείται, στην καλύτερη σκηνή της ταινίας, όταν οι δύο εραστές αγγίζουν τα όρια της ταπείνωσης δουλεύοντας εποχιακά και όταν ξαναβρίσκονται σε ένα βενζινάδικο, χωρίς να μπορούν να πληρώσουν την βενζίνη.

Παίζουν: Κριστίν Σκοτ Τόμας, Σέρζι Λοπέζ, Ιβάν Ατάλ, Μπερνάρ Μπλανκάν κ.ά.

Παραγωγή: Γαλλία (2009).