Είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, στις αρχές Δεκέμβρη 2009 - μόλις δυο μήνες μετά τις εκλογές - η Κομισιόν και τα άλλα όργανα της ΕΕ θα προχωρήσουν στην αξιολόγηση του προγράμματος που θα τους έχει υποβάλει η όποια «νέα» - στην πραγματικότητα αναπαλαιωμένη - διακυβέρνηση.

«Αξιολόγηση» που βέβαια δεν γίνεται στη βάση των προεκλογικών «ήξεις - αφήξεις» και των σκόπιμων «ασαφειών» αλλά στη βάση του συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος για τη κλιμάκωση του αντιλαϊκού πακέτου με τα διαρθρωτικά μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και απόδοσης». Το μήνυμα των Βρυξελλών έχει αποδέκτη και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που βέβαια πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα διαβούλια με παράγοντες της ΕΕ, τραπεζίτες και άλλους παρατρεχάμενους του εκμεταλλευτικού συστήματος έχει τελείως διαφορετική γλώσσα και προσέγγιση από αυτή που συνηθίζει σε τηλεπαράθυρα και προεκλογικά μπαλκόνια. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει περίτρανα αποδείξει ότι δεν έχει ανάγκη από τέτοιες νουθεσίες και ακόμη ότι γνωρίζουν «φαρσί» και τη ρότα της αντιλαϊκής πολιτικής και τον τρόπο να την κλιμακώσουν παραπέρα με το κατάλληλο μανουβράρισμα της λαϊκής συνείδησης.

Η παγερή αδιαφορία είναι η απάντηση που πρέπει στο προεκλογικό σόου του δικομματισμού. Και οι αψιμαχίες τους για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής και «νοικοκύρης» της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, θα πρέπει να βρουν την καλύτερη απάντηση από τα λαϊκά στρώματα στην «κάλπη» του ΚΚΕ.