Ενα από τα ζητήματα που προέκυψε στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήταν το μεγάλο ποσοστό αποχής από τις κάλπες. Σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007, 2.200.000 ψηφοφόροι δεν ψήφισαν. Βέβαια, για να φτάσουμε σε αυτό το μεγάλο αριθμό, τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έβαλαν το χεράκι τους. Πρόβαλλαν και ξαναπρόβαλαν το «κόμμα της παραλίας», δηλαδή την αποχή, ως στάση σχεδόν επαναστατική, ως αντίδραση απέναντι - γενικά - στην πολιτική και το σύστημα. Υπολογίζεται ότι 1.800.000 απείχαν. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών, αφορούσε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές επανέρχεται αυτό το ζήτημα. Επικαλούνται την αποχή των ευρωεκλογών και χαρακτηρίζουν αυτό το κατασκευασμένο ρεύμα, ως τον αστάθμητο παράγοντα ενόψει και των εκλογών της 4ης Οκτώβρη. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έχουν αρχίσει και πάλι να καλλιεργούν το ίδιο κλίμα που είχαν διαμορφώσει και τον Ιούνη.
Είχε αντίκρισμα για εργατικά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, η αποχή, στάση που επέλεξαν για να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Ηταν στάση που τρόμαξε και τιμώρησε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Από την 8η Ιούνη μέχρι και σήμερα, η αποχή δεν εμπόδισε τη ΝΔ στο να φέρει μια σειρά αντιδραστικών νόμων και μέτρων, ορισμένους από τους οποίους στήριξε και το ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα: μέσα στο τελευταίο 4μηνο είχαμε:
1. Το νομοσχέδιο για τα ΤΕΙ με το οποίο επιταχύνεται η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ και οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη σύμφυσή τους με τις επιχειρήσεις.
2. Το νομοσχέδιο για τη δημιουργία βάσης δεδομένων γενετικού χαρακτήρα και ανταλλαγή πληροφοριών με τις ΗΠΑ.
3. Το νομοσχέδιο για τους συμβασιούχους στο Δημόσιο με το οποίο ανοίγει ακόμα περισσότερο την πόρτα για τη γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας, περιορίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και χτυπά τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
4. Την τροπολογία για τα ΒΑΕ με την οποία προωθείται το πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
5. Το νομοσχέδιο για τα Επιχειρηματικά Πάρκα με το οποίο δίνονται κίνητρα και φοροαπαλλαγές στους βιομήχανους.
6. Το νομοσχέδιο για τις κάμερες παρακολούθησης, την τράπεζα DNA και τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, μέσα από το οποίο χτυπιέται το λαϊκό Κίνημα.
Τους βολεύει η αποχή
Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βολεύονται από την αποχή, επειδή ακριβώς θέλουν το λαό στη γωνία. Εχουν κοινή πολιτική ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Ο δρόμος ανάπτυξης που προτείνουν είναι υπέρ των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου. Πώς λοιπόν και οι δύο να μην προτιμούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποχή όσων θέλουν να τους αποδοκιμάσουν; Οσων πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να τους προσφέρουν και πως με την πολιτική τους η ζωή τους γίνεται όλο και χειρότερη; Ούτε που θέλουν να σκέφτονται πως αυτή η αποδοκιμασία μπορεί να εκφραστεί με ψήφο στο ΚΚΕ. Με ψήφο που θα κάνει πιο δυνατό το λαό. Με ψήφο που θα ενισχύσει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ των εργαζομένων και θα ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία στην οποία ο πλούτος που παράγεται θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και με αυτόν θα καλύπτονται όλες οι ανάγκες του λαού μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό.
Αυτό που έχει σημασία είναι: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ανακτήσουν τις ψήφους που έχασαν στις ευρωεκλογές. Οσοι απείχαν για να αποδοκιμάσουν την πολιτική των δύο αυτών κομμάτων της πλουτοκρατίας, πρέπει να επιλέξουν αυτή τη φορά, η ψήφος τους να έχει αντίκρισμα. Η ψήφος τους να πέσει στο ΚΚΕ που μπορεί να λειτουργήσει ως πολιτικό αντίβαρο στην αντιδραστική αντιλαϊκή πολιτική και των δύο. Να υπάρχει ενισχυμένη λαϊκή αντιπολίτευση που θα βάζει φρένο στην υλοποίηση άγριων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Δεν είναι σπάνιο το να ακούμε νέους ανθρώπους να λένε ότι δεν θα ψηφίσουν γιατί είναι απογοητευμένοι από την κατάσταση που βιώνουν. Και πως με αυτόν τον τρόπο αποδοκιμάζουν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Θεωρούν, στεβλά, ότι έτσι δε στηρίζουν το «σύστημα» και πως απέχοντας, χτυπούν ό,τι τους καταστρέφει τη ζωή. Κάνουν λάθος. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούν, αλλά το λάθος αυτό έχει τραγικές επιπτώσεις για το μέλλον των νέων ανθρώπων και των εργαζομένων. Ενας εργαζόμενος που δουλεύει μέσω των προγραμμάτων stage ή δουλεύει με μερική απασχόληση στο δημόσιο και σκέφτεται να απέχει από τις επερχόμενες εκλογές πρέπει να σκεφτεί:
- Το 1998 το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2693 θέσπισε την εκ περιτροπής απασχόληση (και τα προγράμματα stage). Δηλαδή, εργασία με μεροκάματο 30 ευρώ και χωρίς ασφάλιση για τη συνταξιοδότηση. Η ΝΔ διατήρησε αυτό το νόμο μέχρι και σήμερα.
- Το 2003 το ΠΑΣΟΚ πέρασε το νόμο για τη μερική απασχόληση στο Δημόσιο σε προγράμματα κοινωνικής φροντίδας. Δηλαδή, δουλειά μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα. Το 2009 η ΝΔ επέκτεινε τη μερική απασχόληση σε όλο το Δημόσιο.
Να τους χαλάσουμε τα σχέδια
Τώρα, έρχονται και οι δύο και ζητούν την ψήφο του. Το να πει όχι και στους δύο είναι το λογικό. Ομως, αν δεν πάει καθόλου στις κάλπες, είναι σαν να δέχεται απανωτές γροθιές, να του δίνεται η δυνατότητα να αντεπιτεθεί κι εκείνος να σκύβει το κεφάλι και να περιμένει τη χαριστική βολή. Και η αντεπίθεση μπορεί να έρθει μόνο αν πάει στις κάλπες και ψηφίσει ΚΚΕ. Γιατί αυτή η επιλογή είναι επιλογή πραγματικής σύγκρουσης με το «σύστημά τους». Με την πολιτική τους. Είναι επιλογή που μπορεί να τους χαλάσει τα αντιλαϊκά σχέδια, να τους τρομάξει. Αλλωστε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλλά και το αστικό πολιτικό σύστημα, φοβούνται μόνο το ΚΚΕ. Φοβούνται την προοπτική της στράτευσης με το Κόμμα εργαζομένων και πλατιών λαϊκών στρωμάτων που θα ορθώσουν μέτωπο απέναντι στην πολιτική που εξυπηρετεί τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο.
Γι' αυτό το λόγο, το σύστημα και η δημοκρατία τους που υποτίθεται πως πρεσβεύει την αρχή «το άπαν της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή», όταν βλέπει πως η συμμετοχή δεν εξυπηρετεί τη διαιώνισή του, βάζει λυτούς και δεμένους για να πείσουν τον κόσμο ότι η αποχή από τις εκλογές είναι «πράξη επαναστατική» απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κι επειδή η αποχή δεν αφορά μόνο την εκλογική διαδικασία, αλλά καθημερινά καλλιεργείται ως στάση ζωής, αφορά και την αποχή από το σωματείο, τα συνδικάτα, από τους συλλογικούς αγώνες, από τη δράση στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στο σύλλογο της γειτονιάς, σε επιτροπές αγώνα και αλλού. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που οι κομμουνιστές σε περιοδείες, σε συζητήσεις, σε συσκέψεις έχουν ακούσει το επιχείρημα: «Και να μπω στο σωματείο, μήπως θα γίνει τίποτα; Το πολύ πολύ να με απολύσουν». `Η «Τι να κάνω στην επιτροπή αγώνα; Μήπως θα με αποζημιώσουν για το καμένο σπίτι μου;» Αυτή η στάση είναι το βούτυρο στο ψωμί της άρχουσας τάξης. Η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια ενισχύουν ακόμα περισσότερο την επίθεση του κεφαλαίου. Οπου υπήρξε συντονισμένος αγώνας εργατών απέναντι στην εργοδοσία, υπήρξαν νίκες.
Το πρόσφατο παράδειγμα των ευρωεκλογών είναι χαρακτηριστικό. Το βράδυ των εκλογών ο Κ. Καραμανλής παραδέχτηκε ότι «σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν για να μας στείλουν το μήνυμά τους. Κυρίως με αποχή». Αλλά ήταν και ξεκάθαρος: Συνεχίζουμε την ίδια αντιδραστική αντιλαϊκή πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε ούτε ένα γράμμα από την πολιτική του που είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.
Οσοι απείχαν από τις εκλογές του περασμένου Ιούνη πρέπει να σκεφτούν: Πόσο δυνατό θα ήταν το χτύπημα στα δύο κόμματα, στην πολιτική τους, στην άρχουσα τάξη, εάν επέλεγαν να αποδοκιμάσουν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας ΚΚΕ. Αυτή θα ήταν πραγματικά μια πράξη αντίστασης και πραγματικής αποδοκιμασίας. Αυτό που πραγματικά προκαλεί δέος σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και το μεγάλο κεφάλαιο είναι ακόμα και ΜΙΑ ψήφος που θα προστεθεί στο ΚΚΕ. Κι αυτό γιατί δεν είναι απλά μια χαλαρή ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά είναι ψήφος που ζητά διέξοδο και έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι μια ψήφος που έχει πέσει, αφού έχει βρει προοπτική στη στρατηγική του ΚΚΕ και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Κ.Π.