Η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων των μεταναστών και προσφύγων που έρχονται στην Ελλάδα διωγμένοι, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Αυτή η τραγική κατάσταση, στην οποία είναι καταδικασμένοι οι άνθρωποι αυτοί και οι οικογένειές τους, είναι φυσικό να έχει αντίκτυπο και στους Ελληνες εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τους κατοίκους περιοχών, όπου το πρόβλημα είναι πιο έντονο. Η εξαθλίωση των μεταναστών, κάθε πτυχή της άθλιας ζωής τους, κάθε αδιέξοδο που βιώνουν είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων, που θέλουν τη μετανάστευση ελεγχόμενη, επιλεκτική και κυκλική, ακριβώς στα μέτρα της αγοράς, των αναγκών των μονοπωλίων. Σε αυτή την πολιτική έχουν άμεσο συμφέρον να εναντιωθούν και οι Ελληνες εργαζόμενοι.

Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που παρουσιάζει το παλιό Εφετείο στην οδό Σωκράτους, το εγκαταλελειμμένο κτίριο που κατοικείται από άστεγους μετανάστες, αλλά και Ελληνες. Πρόκειται για εικόνα μεσαιωνική, αντικαθρέφτισμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Εκεί μέσα ζουν 500-600 άτομα, μετανάστες από την Αλγερία, το Σουδάν, το Μαρόκο, το Ιράκ, την Παλαιστίνη και αλλού. Αλλοι βρίσκονται εκεί για μερικούς μήνες, άλλοι εδώ και ένα χρόνο. «Είναι η μοναδική λύση που έχουμε, αφού δεν έχουμε λεφτά, δουλειά, χαρτιά, δεν έχουμε τίποτα. Δεν έχουμε μέρος να πάμε. Ούτε πίσω μπορούμε να γυρίσουμε, ούτε σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ να πάμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Σαν να ζούμε φυλακισμένοι και καταδικασμένοι σε θάνατο σε αυτό το κτίριο...».

Τα λόγια τους περιγράφουν «καρέ - καρέ» στο σύνολό της την πολιτική που αφορά τους μετανάστες. Κάθε τους φράση φανερώνει τη δράση των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Κάθε αδιέξοδο και ένα πολιτικό μέτρο, μια κοινοτική οδηγία.

Δεν έχουν χαρτιά γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τους νομιμοποιούν. Γιατί οι εργοδότες δεν τους κολλάνε ένσημα. Συγκεντρώνονται σε μεγάλα αστικά κέντρα και λιμάνια γιατί προσπαθούν να φύγουν προς κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία τους το απαγορεύουν. Στην Πάτρα, για παράδειγμα, ο καταυλισμός της ντροπής είναι αποτέλεσμα του Κανονισμού Δουβλίνο 2, που δεν τους επιτρέπει να φύγουν, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται εκεί ή να επιχειρούν να μπουν κρυφά σε πλοία και φορτηγά, με κόστος κάποιες φορές την ίδια τους τη ζωή. Ασυλο παραχωρείται κυριολεκτικά με το σταγονόμετρο. Το τελευταίο 4μηνο του 2009 χορηγήθηκε σε μόλις 9 άτομα! Τα παιδιά των μεταναστών δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την εκπαίδευση. Παρ' όλα αυτά η σχετική κοινοτική οδηγία και η ελληνική νομοθεσία τους βάζει αυτή την προϋπόθεση προκειμένου να πάρουν το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος.

Ολη αυτή η κατάσταση έχει σαν συνέπεια:

• Τη στυγνή εκμετάλλευσή τους από μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως στην περίπτωση των βιοτεχνιών φασόν στα Πατήσια, όπου όλο και περισσότερες επιχειρήσεις φασόν, που ράβουν επώνυμα ρούχα και απασχολούν μετανάστες εργάτες, αφήνουν τους εργάτες απλήρωτους και οι εργοδότες εξαφανίζονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις μεταφέρουν και τις μηχανές σε άλλο χώρο και συνεχίζουν εκεί τη δουλειά με άλλους εργάτες. Σε μία από αυτές 50 μετανάστες εργάτες που δούλευαν εκεί 10-12 ώρες ήταν για μήνες απλήρωτοι και ο εργοδότης παρέμενε άφαντος, ενώ η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να πληρωθούν οι εργάτες. Τέτοια περίπτωση στυγνής εκμετάλλευσης για την κερδοφορία των καπιταλιστών είναι και η Μανωλάδα και πολλές άλλες.
• Να συγκεντρώνονται πολλοί μαζί σε ένα σπίτι, να κοιμούνται ακόμη και στα πατάρια και τα υπόγεια, να κοιμούνται με βάρδιες! Να τρώνε από τα συσσίτια ή τα σκουπίδια. Σε αυτές τις συνθήκες και οι συνθήκες υγιεινής θα είναι οι ...αντίστοιχες. Επιπλέον, είναι φυσικό όπου υπάρχει φτώχεια και συνθήκες παρανομίας, να γίνονται οι εξαθλιωμένοι μετανάστες αντικείμενο εκμετάλλευσης κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος. 'Η να τους προσεγγίζουν κάποιοι για να τους εντάξουν μέσα σε αυτό.

Για όλα τα παραπάνω, το ΚΚΕ έχει κάνει εκτιμήσεις, έχει επεξεργαστεί και διατυπώσει θέσεις και προτάσεις, που οδηγούν στη λύση των προβλημάτων:

1. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε βάρος των μεταναστών, οι φυλακίσεις μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν χαρτιά. Να υπάρξουν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς χώροι φιλοξενίας μέχρι να τακτοποιηθούν και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή για τη διατύπωση των αιτημάτων τους.

2. Νομιμοποίηση όσων ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Κατάργηση του καθεστώτος των συνεχών ανανεώσεων των αδειών διαμονής, των παραβόλων και των προστίμων. Διευκόλυνση οικογενειακής επανένωσης, κόντρα στη σχετική Οδηγία.

3. Ασυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων, κόντρα στις σχετικές Οδηγίες.

4. Ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ.

5. Κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες.

6. Ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες. Οχι στη φυλάκισή τους και στην επαναπροώθηση.

7. Σεβασμός των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων. Να γίνει επιτέλους το τζαμί στην Αθήνα και το νεκροταφείο στο Σχιστό.

8. Εγγραφή στα δημοτολόγια των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Νομιμοποίηση χωρίς όρους και περιορισμούς όσων παιδιών ενηλικιώνονται. Ιθαγένεια με την ενηλικίωση και μόνο εφόσον το επιθυμούν.

9. Η πολιτική τους ωθεί τους μετανάστες στην απόγνωση και την αναξιοπρέπεια. Δίνει τροφή στο ρατσισμό και τη δράση ακροδεξιών ρατσιστικών συμμοριών (γεγονότα ενάντια στους μετανάστες του Εφετείου, συμμορίες σε Ν. Ιωνία - Λαμπρινή). Οι μετανάστες δεν είναι περισσότερο «εγκληματίες» από όσο άλλοι, εκτός κι αν τους ωθήσουμε να γίνουν με τη δική μας εγκληματική πολιτική.

10. Οχι στα νέα μέτρα παραπέρα στρατιωτικοποίησης των συνόρων και ανάθεσης της φρούρησής τους στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).