Μείωση των θέσεων εργασίας, διαθεσιμότητες, περικοπές μισθών, αναγκαστικές άδειες, εκ περιτροπής εργασία, κλπ., συνθέτουν το αντεργατικό τοπίο που αγκαλιάζει όλο και περισσότερο την εργατική τάξη της χώρας, καθώς εξελίσσεται η οικονομική κρίση. Τα εκβιαστικά διλήμματα μπαίνουν καθημερινά και επιτακτικά σε έναν προς έναν τους εργαζόμενους, για να σκύψουν και άλλο το κεφάλι, για να κάνουν και νέες υποχωρήσεις σε δικαιώματα και κατακτήσεις. Για να φορτωθούν αυτοί τα βάρη της κρίσης των κεφαλαιοκρατών που κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα βγει νικητής ή λιγότερο αλώβητος στον «πόλεμο» για το μοίρασμα της αγοράς που εντείνεται σε συνθήκες κρίσης.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση έχουν συμβάλει τα μέγιστα οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ πριν, όσο και της ΝΔ σήμερα, που πήραν όλα τα αναγκαία για το κεφάλαιο μέτρα. Φρόντισαν να διαμορφώσουν από κοινού, ανάλογα με το ποιο από τα δυο κόμματα ήταν στην εξουσία, εκείνο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που λύνει τα χέρια στην εργοδοσία να τσακίσει όποιο δικαίωμα έχει απομείνει στον εργάτη. Τεράστιες είναι οι ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που έστρωσε το έδαφος στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» για να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται όλες οι αντεργατικές επιταγές του κεφαλαίου.

Κυνικά σήμερα η εργοδοσία και χωρίς περιστροφές ομολογεί ότι τα όποια μέτρα παίρνει σε βάρος των εργαζομένων έχουν να κάνουν μόνο με την προσπάθειά της να προστατέψει τα κέρδη της. Οι διαθεσιμότητες, οι απολύσεις που τους τελευταίους μήνες παίρνουν τη μορφή της χιονοστιβάδας σε πολλές επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα, από τη μια, μεταφράζονται σε χρήμα για την εργοδοσία. Από την άλλη, όμως, στρώνεται το έδαφος για την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Ορισμένα παραδείγματα που παραθέτουμε παρακάτω επιβεβαιώνουν ακριβώς την προσπάθεια των εργοδοτών να σταθούν στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, μετακυλίοντας το κόστος της κρίσης τους στις πλάτες των εργατών.

• Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επιχείρηση «ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ» στην Πάτρα. Η πολυεθνική όχι μόνο δεν παρουσιάζει μείωση των κερδών της ή στασιμότητα, αλλά αύξηση τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για πολυεθνική συνδεδεμένη ως θυγατρική με την COCA COLA 3E. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αποτελεί την πρώτη ή δεύτερη σε παγκόσμιο επίπεδο επιχείρηση παραγωγής επαγγελματικού ψυκτικού υλικού. Επέκτεινε στις αρχές της δεκαετίας του '90 τη δραστηριότητά της και έφθασε να έχει σε δεκατρείς χώρες δέκα εργοστάσια. Το 2008 έκανε μια τεράστια επένδυση, στοχεύοντας στη μεταφορά της παραγωγικής δραστηριότητας στις ασιατικές χώρες, όπου το λεγόμενο «εργατικό κόστος» είναι χαμηλότερο. Τα κέρδη της είναι τεράστια, θέλει, όμως, περισσότερα. Για να το επιτύχει αυτό, εφάρμοσε πρόγραμμα «οικειοθελούς αποχώρησης», πετώντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους. Ετσι και τα κέρδη της προστατεύει και, ταυτόχρονα, απαλλάχτηκε από εργαζόμενους με πολλά χρόνια υπηρεσία και δικαιώματα. Αυτοί οι εργαζόμενοι χωρίς κανένα δικαίωμα πια θα είναι αύριο υποψήφιοι συμβασιούχοι για τις ανάγκες της «ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ». Ετσι ακριβώς έγινε και με προηγούμενο πρόγραμμα «οικειοθελών αποχωρήσεων» στην επιχείρηση.
• Στη «ΛΑΡΚΟ» Λάρυμνας απολύθηκαν 120 εργαζόμενοι που δούλευαν σε εργολαβικά συνεργεία.
• Η «ΒΟΝΤΑΦΟΝ» προχώρησε από το περασμένο καλοκαίρι σε πάνω από 100 απολύσεις.
• Η επιχείρηση «ΚΕΡΑΜΕΙΚΗ ΑΡΤΑΚΗΣ» στην Εύβοια έβαλε λουκέτο και πέταξε στο δρόμο 100 εργαζόμενους.
• Η «ΙΝΤΕΑΛ ΣΤΑΝΤΑΡΝΤ» έκλεισε και 210 εργαζόμενοι έμειναν άνεργοι.

Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα, ενώ αυξάνονται καθημερινά οι επιχειρήσεις που επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Η επιχείρηση «ΦΟΥΛΓΚΟΡ» στην Κόρινθο έχει προχωρήσει σε 120 διαθεσιμότητες εργαζομένων και 20 απολύσεις.
• Η επιχείρηση «ΑΛΟΥΜΙΛ» στην Κομοτηνή επέβαλε υποχρεωτική άδεια σε 120 εργαζόμενους.
• Η επιχείρηση «ΜΑΪΛΗΣ» στα Οινόφυτα επέβαλε τρίμηνες διαθεσιμότητες σε 200 εργαζόμενους.
• Η χαλυβουργική επιχείρηση «ΠΥΡΑΜΙΣ» στη Θεσσαλονίκη εφαρμόζει εκ περιτροπής εργασία με τετραήμερη απασχόληση.
• Η επιχείρηση «ΕΛΚΟ» στη Λυκόβρυση επέβαλε την εκ περιτροπής εργασία με τριήμερη απασχόληση.
• Η εργοδοσία της επιχείρησης «ΓΚΡΟΥΠΑΛ» στην Ξάνθη προχώρησε σε 30 διαθεσιμότητες εργαζομένων από τους 60 που απασχολεί, ενώ έχει επιβάλει και την εκ περιτροπής εργασία με τετραήμερη απασχόληση.

Οι μεγαλοεργοδότες απειλούν και προκαλούν. Κινδυνολογούν για την επιβίωση των επιχειρήσεών τους, έχοντας εξασφαλίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια διαρκή κερδοφορία ασύλληπτων διαστάσεων. Πού πήγαν αυτά τα κεφάλαια; Εξαϋλώθηκαν; Οχι, βέβαια! Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των μεγαλοξενοδόχων που πριν από λίγες μέρες απειλούσαν ότι θα προχωρήσουν σε απολύσεις δίνοντας «μάχη επιβίωσης» για τις επιχειρήσεις τους. Η πρόκληση είναι χωρίς προηγούμενο.

Απειλούν αυτοί που στον κλάδο τους, μόνο το 2007, οι 795 μεγαλύτερες επιχειρήσεις είχαν κέρδη 82 εκατ. ευρώ και τζίρο 2,58 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 7,34% σε σχέση με το 2006. Τα συνολικά στοιχεία για το 2008 δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί, αλλά μόλις πριν λίγες μέρες, η ΙΟΝΙΚΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ανακοίνωσε αύξηση καθαρών κερδών στα 8,2 εκατ. ευρώ από 3,4 εκατ. ευρώ το 2007. Μια αύξηση περίπου 141%! Αυτήν την τεράστια κερδοφορία την πέτυχαν με το ξεζούμισμα χιλιάδων εργαζομένων. Το ίδιο επιδιώκουν και τώρα: Στο όνομα της κρίσης να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης.

Απέναντι σ' αυτήν την επίθεση, οι εργαζόμενοι έχουν μόνο μια επιλογή: Τη συσπείρωση και οργάνωσή τους στα ταξικά τους συνδικάτα, στο ΠΑΜΕ, για τη σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και των εκφραστών του τόσο σε πολιτικό όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Εδώ δε χωρά καμία αυταπάτη, δε χωρά καμία υποχώρηση. Το δρόμο δείχνει: Ο αγώνας που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις εδώ και δυο μήνες για την ανάκληση της απόλυσης στα «ΤΖΑΜΠΟ» σε όλη τη χώρα. Ο αγώνας που επέβαλε την ανάκληση τριών απολύσεων στην επιχείρηση «ΚΑΤΣΕΛΗΣ». Ο αγώνας που επέβαλε την ανάκληση των απολύσεων στη «Γενική Ανακύκλωση», κλπ.

Ενας αγώνας που οι ταξικές δυνάμεις δίνουν με το πλαίσιο αιτημάτων που απαντά στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης. Ενας αγώνας που απαιτεί την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία. Ενας αγώνας που βάζει τα θεμέλια και δείχνει την προοπτική για ριζικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού συνολικά.