«Είναι άδικο, ήταν ένα νέο παλικάρι που πήγε για δουλειά και δε γύρισε στο σπίτι». Στα λόγια αυτά του Γιάννη Λουκά, πεθερού του 47χρονου εργαζόμενου Σωτήρη Μπέλση, στην κηδεία του χτες το απόγευμα, αποτυπώθηκε η οργή και ο θυμός της οικογένειας, των φίλων και των συναδέλφων του για τον άδικο χαμό του. Για το φονικό πριν από 36 μέρες, στις 16 Σεπτέμβρη, στο εργοστάσιο βιομηχανικών χρωμάτων ΝΕΟΚΕΜ στο Κορωπί. Εκεί που ο Σωτήρης Μπέλσης έκανε το τελευταίο μεροκάματο και βρέθηκε να χαροπαλεύει επί μέρες στο νοσοκομείο. Δεν άντεξε όμως στα χημικά που εισέπνευσε μετά την έκρηξη στο μηχάνημα - πατέντα που χειριζόταν.

Αυτό το «άδικο» έπνιγε όλους όσοι βρέθηκαν χτες στην κηδεία στον Αγιο Κωνσταντίνο στο Λαύριο. Τη γυναίκα, τα δυο του παιδιά, συγγενείς, φίλους και εργαζόμενους, Ελληνες και μετανάστες του εργοστασίου που τον αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά. Στην κηδεία παραβρέθηκαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ Θανάσης Πατουλιάς, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας και από τη Γραμματεία Λαυρεωτικής ο Βάλσαμος Συρίγος.

Εκεί ήταν και ο συνάδελφός του, Βαγγέλης Χατζηζώης, ο οποίος απολύθηκε δυο ημέρες μετά το «ατύχημα» από την εργοδοσία επειδή πρωτοστάτησε ώστε οι εργαζόμενοι να μη μείνουν στην οργή. Να οργανωθούν και να στήσουν σωματείο και να απαιτήσουν μέτρα για να μη θρηνήσουν και άλλο συνάδελφο. Γιατί μόνο η οργάνωση των εργαζομένων και η διεκδίκηση μέτρων ασφαλείας για να γυρίζουν από τη δουλειά τους σώοι στις οικογένειές τους, θα βάλει φραγμό στα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα στους τόπους δουλειάς. Για να σταματήσει η εργατική τάξη να θρηνεί νεκρούς, όπως τον Σωτήρη Μπέλση, ο οποίος αποτελεί το 108ο θύμα της εργοδοσίας από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα.