Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος περί «φορολογικής δικαιοσύνης» και περί «ισότητας ευκαιριών» μεταξύ των πολιτών. Το ίδιο κάνει και ο υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ Γ. Βουλγαράκης, ο οποίος όπως έγινε γνωστό, προκειμένου να τύχει των σχετικών φορολογικών προνομίων μετέφερε μέρος της ακίνητης περιουσίας του σε υπεράκτια εταιρεία («οφ σορ»). Προφανώς αν ίσχυαν οι διακηρύξεις αυτές θα έπρεπε και ο εργαζόμενους που αμείβεται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και καλείται για ετήσιες αποδοχές ύψους 10.000 ευρώ να πληρώσει φόρο 1.000 να μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο ώστε να φοροδιαφύγει. Αυτό δεν τολμάνε να το πούνε γιατί το ξέρουν ότι θα γελοιοποιηθούν. Ετσι βγαίνει το ΠΑΣΟΚ και μιλάει για «ηθικό ζήτημα». Ο δε Γ. Βουλγαράκης, από την πλευρά του, ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν «νόμιμα» και οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα ακίνητά του φορολογούνται «κανονικά». Ομως το θέμα είναι κατ' εξοχήν πολιτικό, αφού φέρνει στην επιφάνεια τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που ασκείται, πράγμα που δεν τολμάνε να το αγγίξουν οι υπηρέτες του συστήματος. Τόσο η «ηθική» του ΠΑΣΟΚ όσο και η «νομιμότητα» του υπουργού είναι πραγματικά φούσκες. Η διελκυστίνδα μεταξύ των δύο μπορεί να προσφέρει θέαμα στο λαό αλλά συγκαλύπτει την αλήθεια. Και οι δύο εξαπατούν συνειδητά το λαό γιατί τον θέλουν στη γωνία και να αποδέχεται, σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, την εξουσία της πλουτοκρατίας και την κυριαρχία των συμφερόντων της. Τόσο η «ηθική» τους όσο και η «νομιμότητά» τους, είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τους νομιμοποιούν, πρέπει να επιβάλουν τα δικά τους μέτρα.