Τα γλυπτά του Χρήστου Μέλλιου, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, λούζονται στο φως της Σαντορίνης, αναπτύσσουν μια σιωπηλή συνομιλία με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. «Αντλώντας τη θεματολογία του, από το διαχρονικό πεδίο της Αρχαίας Ελληνικής Πραγματείας και της Ελληνικής Μυθολογίας», γράφει στο κείμενό της για το έργο του γλύπτη η κριτικός Τέχνης Ιρις Κρητικού, «ο Χρήστος Μέλλιος συνδιαλέγεται με την Ελένη και την Ανδρομάχη, με την Ιοκάστη, την Αντιγόνη, με την Περσεφόνη και την Ιφιγένεια. Με τις εννέα Μούσες και τον κόσμο των τεχνών που οι ίδιες όρισαν, τραγουδώντας - κατά τον Ησίοδο - στους γάμους του Κάδμου και της Αρμονίας στη Θήβα, τη σημασία της Ομορφιάς για τον κόσμο. Ανάμεσά τους γεννώνται άγνωστες κόρες, κορίτσια της Ανοιξης και γυναίκες ώριμες, θυγατέρες του Ουρανού και της Γης που ελκύουν την καταγωγή τους από την απαρχή του κόσμου και τελούν στην αναζήτηση μιας αέναης αναγέννησης».
Ο Χρήστος Μέλλιος έχει κερδίσει δύο βραβεία σε διαγωνισμούς μνημείων και ανέλαβε την εκτέλεσή τους (Γ΄ Νεκροταφείο, Μνημείο Εθνικής Αντίστασης και κεντρική πλατεία Ν. Φιλαδέλφειας, Μνημείο Μικρασιατών).