Τα ερωτήματα για το νέο ναυτικό έγκλημα είναι αμείλικτα και πελώρια. Ομως αυτό συμβαίνει σε κάθε παρόμοια περίπτωση. Το ζήτημα είναι ότι οι απαντήσεις που δίνουν, τελικά, κυβέρνηση και αρμόδιοι, κινούνται στην κατεύθυνση της συσκότισης, της συγκάλυψης και του κουκουλώματος. Ο κανόνας είναι ότι συνήθως φορτώνουν τις ευθύνες σε κάποια πρόσωπα - εξιλαστήρια θύματα. Ετσι παραμένουν σταθερά στο απυρόβλητο οι δικές τους εγκληματικές ευθύνες, όπως και αυτές του αδηφάγου κεφαλαίου, εξασφαλίζοντας έτσι με μαθηματική ακρίβεια την επανάληψη νέων τραγωδιών και εγκλημάτων.

Ο τρόπος που κινείται ήδη η κυβέρνηση για την απόδοση των ευθυνών για το έγκλημα έξω από την Πάρο, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών ότι θα ακολουθήσει την πεπατημένη. Η «γραμμή υπεράσπισης» ήταν εξόφθαλμη κατά τη διάρκεια της χτεσινής μέρας: Ολα ήταν εντάξει με το πλοίο, τα χαρτιά των αρμοδίων υπηρεσιών το πιστοποιούν, η εταιρία έκανε τη δουλιά της και, άρα, ο μόνος ένοχος είναι «ο ανθρώπινος παράγοντας» που έκανε «λάθος».

Αλλά, διάβολε, το έργο το έχουμε ξαναδεί άπειρες φορές. Αν δεν υπάρξει παλλαϊκός ξεσηκωμός, την επόμενη φορά κάποιοι από μας δε θα είναι θεατές, αλλά τραγικοί πρωταγωνιστές και θύματα. Μέχρι πότε, λοιπόν, θα ανεχόμαστε την επαίσχυντη κοροϊδία τους; Είναι καιρός να πληρώσουν ακριβά και «μαζεμένα».