«Οταν πεθάνω, θα με λησμονήσουν για εφτά χρόνια και ύστερα δε θα με ξεχάσουν ποτέ», έλεγε ο Τσέχοφ. «Αυτή η χιουμοριστική επιλογή των εφτά χρόνων», σημειώνει ο Γιώργος Μιχαηλίδης, «δε μεσολάβησε ποτέ στη μνήμη μας. Ο Τσέχοφ έμεινε παρών και είναι από τους "κατασκόπους του θεού", όπως λέει ο Σαίξπηρ, "που αφουγκράζεται τα πάθη των ανθρώπων". Στον "Θείο Βάνια", έχοντας ολοκληρώσει τη δραματουργική του πρόταση, οι ήρωές του εγκλωβισμένοι σε ένα χτήμα, κάπου στην αχανή Ρωσία, ασφυκτιούν μέσα στα πάθη τους, τα χαμένα όνειρα και τα λάθη τους. Μια μικρή κοινωνία, που γίνεται καθρέφτης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παράσταση, χωρίς να αυθαιρετεί επάνω στο έργο, να παραμορφώνει τη δομή του και τη βαθιά αίσθηση που αφήνει η γραφή του, προτείνει μια εντελώς σύγχρονη υποκριτική ματιά, αναζητώντας στους ήρωες τις αποχρώσεις που τους καθιστούν διαχρονικούς, απόλυτα αληθινούς, σημερινούς».