Το χαλκευμένο κατηγορητήριο δεν κατέρρευσε απλά σαν χάρτινος πύργος. Επιστράφηκε σ' αυτούς που, με πολιτική εντολή, το συνέταξαν και ανέλαβαν να το φέρουν σε πέρας. Σ' εκείνους που προσπάθησαν να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τον μεγαλειώδη απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών το Μάη του 2002 και μαζί το σύνολο του εργατικού λαϊκού κινήματος. Συκοφαντώντας και ποινικοποιώντας το δικαίωμα στην απεργία και το ταξικό καθήκον της αλληλεγγύης.

Στη χτεσινή δίκη των αγωνιστών, που ανάμεσα σε δεκάδες άλλους συνελήφθησαν στις 29 Μάη του 2002, στη μεγάλη απεργία που είχαν κηρύξει η ΠΕΜΕΝ και ο «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η αίθουσα του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, ήταν κατάμεστη.

Με τις στημένες κατηγορίες για «παρακώλυση συγκοινωνιών, αντίσταση και πρόκληση σωματικής κάκωσης από πρόθεση και κατά συρροή», στο εδώλιο βρέθηκαν ο Γιώργος Τούσσας, ναυτεργάτης, τότε πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ και σήμερα ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και οι Δημήτρης Κυζίλης, εκπαιδευτικός, Νίκος Αθανασέλος και Νίκος Τέγος, φοιτητές την περίοδο των γεγονότων.

Ομόφωνα το δικαστήριο και ύστερα από πρόταση της Εισαγγελέα, τους απάλλαξε όλους από τις στημένες κατηγορίες.

Στις καταθέσεις τους, οι λιμενικοί μάρτυρες κατηγορίας επιβεβαίωσαν ότι τη μέρα του μακελειού, η πολιτική εντολή από το ΥΕΝ, την κυβέρνηση και τους εφοπλιστές ήταν ξεκάθαρη: Με κάθε τρόπο να σπάσει η απεργία και η περιφρούρησή της. Να φύγουν τα καράβια, έστω κι αν χρειαστεί να δολοφονηθούν άνθρωποι.

Γι' αυτό, όπως αποκάλυψαν στις καταθέσεις τους οι μάρτυρες υπεράσπισης και οι τέσσερις κατηγορούμενοι, οι Ειδικές Δυνάμεις του Λιμενικού κατέβηκαν από το ξημέρωμα πάνοπλες στο λιμάνι. Γι' αυτό και εξαπέλυσαν απρόκλητα και απροκάλυπτα επίθεση στους χιλιάδες εργαζόμενους και φοιτητές που είχαν συμπαραταχτεί με τους απεργούς ναυτεργάτες. Γι' αυτό έκαναν συλλήψεις στο σωρό και χτυπούσαν ακόμα και τραυματίες μέσα στα ασθενοφόρα. Αδιάψευστος μάρτυρας και τα δημοσιεύματα του «Ρ», που κατατέθηκαν στο δικαστήριο.

Γι' αυτό, τέλος, όταν η «πυγμή» τους θρυμματίστηκε από την αντίσταση των απεργών και των άλλων εργαζομένων, φόρτωσαν σε τέσσερις αγωνιστές «κατηγορίες» «αδικήματα» που σύμφωνα ακόμα και με τις καταθέσεις των ίδιων των λιμενικών είχαν διαπραχθεί ώρες μετά τη σύλληψη των κατηγορούμενων! Τέτοιο ήταν το μίσος των πολιτικών προϊσταμένων εκείνων που κατηύθυναν την επίθεση για τους ναυτεργάτες, τους αγώνες τους και τη μαζική συμπαράσταση που εκδηλώθηκε σ' αυτούς. Τέτοιος ήταν και παραμένει ο φόβος τους για τη δύναμη των ταξικών αγώνων.

«Οι λιμενικοί είχαν εντολή όποιον ήταν στο λιμάνι να του σπάσουν τα παΐδια», είπε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, πρόεδρος του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, καταθέτοντας σαν μάρτυρας υπεράσπισης. «Κατηγορούμενοι σήμερα θα έπρεπε να είναι οι επικεφαλής τους Λιμενικού Σώματος και η πολιτική τους ηγεσία. Η έκφραση της ταξικής αλληλεγγύης δεν είναι αδίκημα. Είναι υποχρέωση» πρόσθεσε, χαρακτηρίζοντας τη δίωξη «στημένη και πολιτική».

«Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό και αδιαπραγμάτευτο», τόνισε από την πλευρά του ο Γ. Τούσσας. «Δεν είναι η πρώτη φορά που το κίνημα έρχεται αντιμέτωπο με τη μέθοδο του καρότου και του μαστίγιου. Από τη μια η συμβιβασμένη τακτική της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας και η συμμετοχή της στους "διαλόγους" και από την άλλη η καταστολή και η ποινικοποίηση των αγώνων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

«Οι κυβερνήσεις και τότε και τώρα δείχνουν πραγματικά ποιος είναι αυτός που τους ενοχλεί και τους φοβίζει. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται περήφανα που βρίσκονται αταλάντευτα στην πρωτοπορία των αγώνων για τα πραγματικά δικαιώματα των εργαζομένων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», πρόσθεσε σε δήλωσή του μετά τη δίκη ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.