Μιλώντας το βράδυ του Σαββάτου, στον Εύδηλο, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε:

«Καλούμε τον ελληνικό λαό να μην ψηφίσει με κριτήριο τα προβλήματα της τελευταίας στιγμής, ούτε μόνο κριτήριο να έχει την τετραετία της ΝΔ, ούτε μόνο κριτήριο την οχταετία του ΠΑΣΟΚ.

Είκοσι χρόνια! Αυτά πρέπει να μπουν στο στόχαστρο των κριτηρίων για την ψήφο. Θα 'ρθουν πολύ χειρότερα τα επόμενα χρόνια. Ετσι πρέπει να το σκεφτεί ο ψηφοφόρος, που άλλωστε δεν είναι μόνο ψηφοφόρος.

Ο ψηφοφόρος έχει στίγμα, έχει σφραγίδα, είναι εργάτης, εργάτρια, υπάλληλος μισθωτός, είναι μικρός επαγγελματίας, μικρέμπορος, είναι φτωχός μικρομεσαίος αγρότης. Είναι γυναίκα, είναι νέος και νέα που ανήκουν πάλι είτε στην εργατική τάξη είτε στα άλλα λαϊκά στρώματα. Η λέξη "ψηφοφόρος" δε λέει τίποτα. Ψηφοφόρος είναι και ο Λάτσης και ο Λαμπράκης και ο Κόκκαλης και ο Βαρδινογιάννης. Κανείς μπροστά στην κάλπη δεν πρέπει να ξεχάσει το στίγμα του, τη σφραγίδα του. Κάπου ανήκει. Δεν είναι γενικά πολίτης.

Το 1986 είναι που η τότε ΕΟΚ αναγγέλλει τη διαμόρφωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς - περίπου μια εξαετία πριν μετεξελιχθεί σε Ευρωπαϊκή Ενωση με τη σφραγίδα της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Τότε συνέπεσε κυβέρνηση να είναι το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ να ήτανε το ίδιο θα έκανε. Είναι η περίοδος της προετοιμασίας των μέτρων που ήρθαν και των νέων που έρχονται. Τότε για πρώτη φορά ακούστηκε ο όρος "μερική απασχόληση", "εποχιακή απασχόληση", που δεν αφορούσε μόνο τα εποχιακά επαγγέλματα.

Επειτα έχουμε την περίοδο '89-'90. Είναι η περίοδος που σημειώνεται η νίκη της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες, η καπιταλιστική παλινόρθωση. Εκείνη την περίοδο απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη Γη φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και ορισμένα, δυστυχώς, κομμουνιστικά και οι απανταχού "ανανεωτές" και οπορτουνιστές αρχίζουν και σαλπίζουν τη νίκη, το θρίαμβο. Τώρα, λέει, ξεμπερδέψαμε από κάθε κίνδυνο πολέμου, τώρα μπορούμε να μιλάμε για τη λεωφόρο της δημοκρατίας και των μεταρρυθμίσεων. Τώρα οι λαοί μπορούν να ζήσουν ήσυχοι!

Τότε ύστερα από λίγο υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ από όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ και ύστερα από λίγα χρόνια ολοκληρώνεται αυτή η αντεπαναστατική διαδικασία με την υπογραφή του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ.

Ξανά χειροκροτήματα: Το ΝΑΤΟ αναγορεύεται σε παγκόσμιο οργανισμό - τάχα - φύλαξης της ειρήνης. Καταργούνται τα όποια σύνορα και εμπόδια υπήρχαν στη δράση του ΝΑΤΟ.

Αυτές οι ημερομηνίες έχουν πολύ μεγάλη αξία. Διότι αποδεικνύουν ότι: Αυτή η βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι λαοί, η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας μας, προαναγγέλθηκε από τη δεκαετία του '80 και προχώρησε ταχύρυθμα χάρη και στο προσωρινό πισωγύρισμα.

Η παγκοσμιοποίηση, που λένε, στο όνομα της οποίας πρέπει να προσαρμοστούμε όλοι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επίθεση του καπιταλισμού. Είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός που έγινε πιο επικίνδυνος, πιο βάρβαρος, χειρότερος από ποτέ, πράγμα που δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.

Εκείνη την περίοδο του '90-'91 το ΚΚΕ πέρασε τη μεγαλύτερη κρίση και δοκιμασία του παρά ποτέ. Βεβαίως πληγώθηκε, παρ' όλα αυτά πέτυχε ένα από τα μεγάλα κατορθώματα, ισότιμο με τα μεγάλα κατορθώματα της 90χρονης πορείας του. Μέσα σε κείνη τη λαίλαπα κατάφερε να σταθεί όρθιο.

Κι αυτό απέδειξε ότι το ΚΚΕ δεν ήταν ένα "ξενόφερτο" κόμμα, όπως μας έλεγαν χρόνια, δεν ήταν ένα κόμμα τεχνητά φερμένο μέσα στην ελληνική κοινωνία, ήταν γέννημα - θρέμμα του ελληνικού λαού, της εργατικής τάξης, δεμένο με όλη την ιστορία του λαϊκού κινήματος. Κανείς δεν μπόρεσε να το ξεριζώσει.

Η μεγάλη συνεισφορά του ΚΚΕ από τότε και έως σήμερα δεν ήταν ότι βρέθηκε μπροστάρης στους αγώνες. Αυτό το κάναμε 90 χρόνια. Η μεγάλη σημασία που είχε η παρουσία του ΚΚΕ σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες για τον ελληνικό λαό είναι η εξής:

Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα για το τι θα γίνει.

Για το τι σημαίνει απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων, ότι θα έρθουν ιδιωτικοποιήσεις, ότι θα ανατραπούν κατακτήσεις που είχε αποσπάσει ο ελληνικός λαός με αγώνες. Προειδοποίησε για το τι σημαίνει ανατροπή κατακτήσεων στην Κοινωνική Ασφάλιση. Προειδοποίησε για την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Προειδοποίησε ότι θα πουληθούν λιμάνια, αεροδρόμια, για τον πόλεμο στα Βαλκάνια και στις γειτονικές περιοχές.

Δεν το λέμε αυτό τυχαία, αλλά γιατί αποδεικνύει ένα πράγμα: Οτι ο αδιάλλακτος αντίπαλος του ιμπεριαλισμού, ο αδιάλλακτος αντίπαλος της ολιγαρχίας του πλούτου της χώρας μας, ήταν και παραμένει το ΚΚΕ.

Εμείς δεν είμαστε "αντιΝεοΔημοκράτες", ή "αντιΠΑΣΟΚοι", έτσι απλά. Είμαστε εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ γιατί και τα δύο κόμματα υπηρετούν την πλουτοκρατία. Εχει πολύ μεγάλη σημασία το γιατί είμαστε κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι και άλλα κόμματα στον τόπο μας. Ο Συνασπισμός εμφανίζεται προεκλογικά, ο ΛΑ.Ο.Σ., κι αυτοί μιλάνε εναντίον του δικομματισμού.

Εμείς, όμως, τα πράγματα τα βλέπουμε πιο ουσιαστικά και πιο βαθύτερα. Δε μας ενδιαφέρει τι ταμπέλες έχει το κάθε κόμμα. Αυτό που μετράμε είναι το πρόγραμμά του, την πρακτική του, πολύ περισσότερο όταν κυβέρνησε, ή όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, την πρακτική του, τη στάση του και πόσο φερέγγυο είναι για τα συμφέροντα της αστικής τάξης».