Η εγκατάσταση βρίσκεται κοντά σε αρχαία κεντρική οδική αρτηρία, που οδηγούσε στο Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος. Πρόκειται για πολύ μεγάλο συγκρότημα (1.500 τ.μ.), «γεγονός πρωτοφανές, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ανασκαφικά δεδομένα της περιοχής, παρόλο που ο αρχαίος δήμος περιλαμβάνει αναπτυγμένα οικιστικά σύνολα, αντίθετα με τους άλλους εκτός άστεως δήμους».
Το κύριο συγκρότημα έχει τετράγωνη κάτοψη πλευράς 25 μέτρων περίπου και αναπτύσσεται γύρω από ένα τετράγωνο αίθριο, με λαξευμένη κυκλική δεξαμενή στο φυσικό βράχο. Γύρω από το αίθριο αποκαλύφθηκαν 12 δωμάτια, δύο από τα οποία χωρίζει ενδιάμεσος τοίχος, και ένα, με πρόδρομο και σηκό, ταυτίζεται με μικρό αγροτικό ιερό, αφού στα νότια αποκαλύφθηκε τετράγωνος βωμός, που περικλείεται από ημικυκλικό ισχυρό περίβολο.
Στα βόρεια του κεντρικού συγκροτήματος αναπτύσσεται μεγάλος ορθογώνιος περίβολος, με ορατές διαστάσεις 18 Χ 25μ, καθώς στα ανατολικά συνεχίζεται σε όμορη ιδιοκτησία. Στο εσωτερικό του περιβόλου δεν εντοπίστηκαν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα. Ισως πρόκειται για μεγάλο αύλειο χώρο. Στα ανατολικά, κοντά σε ισχυρό τοίχο, βρέθηκε τετράγωνο χτιστό πηγάδι, επιμελημένης τοιχοποιίας και είσοδος στο εσωτερικό αίθριο.
Στα κινητά ευρήματα περιλαμβάνεται μεγάλη ποσότητα χρηστικής κεραμικής, πολλά νομίσματα, πολλά υφαντικά βαρίδια και μολύβδινα σταθμά. Συμπεραίνεται ότι «πρόκειται για εγκατάσταση δημόσιου χαρακτήρα, με πλούσια οικονομική, αλλά και θρησκευτική δραστηριότητα, πιθανότατα να είναι η Αγορά του Δήμου των Αιξωνίδων Αλών». Η οικιστική οργάνωση του αρχαίου δήμου τοποθετείται στα τέλη του 6ου αιώνα (στα χρόνια της μεταρρύθμισης του Κλεισθένη), ενώ στον 5ο αιώνα οργανώνεται σε δύο συνοικισμούς.
Ο σύγχρονος Δήμος Βούλας ταυτίζεται με τον αρχαίο Δήμο των Αιξωνίδων Αλών, έναν από τους μεγάλους Δήμους της Αρχαίας Αθήνας, που έδινε έξι βουλευτές και είχε θρησκευτικό κέντρο το Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος, στο Λαιμό της Βουλιαγμένης.