... μέχρι να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού | ΠΑΙΔΕΙΑ

Ως αργά το βράδυ η Βουλή ήταν περικυκλωμένη

Σε ολοήμερο κλοιό διαδηλωτών βρέθηκε χτες η Βουλή. Από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ, η απαίτηση να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, η απαίτηση «έξω οι επιχειρήσεις από τις σχολές», διατρανώνονταν αδιάκοπα από εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές, γονείς. «Δεν παίρνει διορθώσεις αυτή η πολιτική, με μαζικούς αγώνες θα ανατραπεί», ξεκαθάριζαν με τα πανό και στα συνθήματά τους. Οπλισμένοι με τη βεβαιότητα ότι «μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια, με πολιτική καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ», ξεκαθάριζαν: «Θα μας βρουν μπροστά τους»!

Ολα έδειχναν ότι σ' αυτόν τον αγώνα δεν μπαίνει τελεία. Είναι μακρύς, δύσκολος, αλλά θα συνεχίσει, ακριβώς γιατί η λαϊκή απαίτηση, που εκφράστηκε μαζικότατα και χτες, δεν είναι ο «ανταγωνισμός των ιδρυμάτων», δεν είναι «η αγοραπωλησία πτυχίων» σε ξένους φοιτητές που μπορεί τάχα να προσελκύσει η χώρα μας, δεν είναι η «οικονομική ανάπτυξη» που μετριέται από τα κέρδη του κεφαλαίου και την απώλεια δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Αυτό που απαιτούσε ο λαός κι η νεολαία, που διαδήλωνε χτες, είναι: «Ενιαία αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία για όλους».

Από τις 11 το πρωί, μαθητές και γονείς, εκπαιδευτικοί κι εργάτες προσυγκεντρώνονται δίπλα - δίπλα, στην Ομόνοια και τα Χαυτεία και ξεκινούν. Μια ώρα μετά μαζεύονται οι φοιτητές στα Προπύλαια. Προορισμός όλων το Σύνταγμα, η λεωφόρος Αμαλίας μπροστά από τη Βουλή.

Είχε βραδιάσει για τα καλά κι ακόμα έρχονταν...

Εκεί ο χώρος έχει στολιστεί με τα μπαλόνια και τα τεράστια πανό του ΠΑΜΕ, της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, των Οικοδόμων. Είναι όμορφο το κέντρο όταν διαδηλώνουν οι εργάτες κι η νεολαία! Δε γέμισε μόνο χρώματα, αλλά και μουσικές. Από την εξέδρα αρχίζει το βήμα καταγγελίας. Κι ανεβαίνουν μαθητές, εργάτες, εκπαιδευτικοί, τραγουδώντας κι απαγγέλλοντας, καταγγέλλουν όχι μόνο την αναθεώρηση του άρθρου 16, αλλά συνολικά τα σχέδια ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία και τη σημερινή πραγματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος που δεν ικανοποιεί κανέναν. Μέχρι το βράδυ, τα μικρόφωνα δεν ησυχάζουν, παίρνουν φωτιά. Μαζί τους και καλλιτέχνες που εκφράζουν μέσα από την τέχνη τους τις λαϊκές απαιτήσεις.

Ο κόσμος δεν κουράζεται. Ανανεώνεται. Υπάρχουν εφεδρείες. Περνούν και φεύγουν οι φοιτητές, μένουν πίσω κάποιοι εκπαιδευτικοί, κόσμος βγαίνει από το μετρό και ρωτάει «τι γίνεται», «μέχρι πότε θα συνεχίσει»; Οσο μένουν ανικανοποίητες οι ανάγκες του λαού και της νεολαίας είναι η απάντηση. Μόλις αρχίζει να βραδιάζει, ο κόσμος και πάλι πυκνώνει. Είναι η ώρα που οι εργαζόμενοι καλούν στην απογευματινή συγκέντρωση. Από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις (Σταδίου, Φιλελλήνων και Καραγιώργη Σερβίας) συναντιούνται στην πλατεία Συντάγματος οι απογευματινές προσυγκεντρώσεις κι ο παλμός δονεί και πάλι την ατμόσφαιρα, αφού η λαϊκή αγανάκτηση ξαναγίνεται διαδήλωση. Διαδήλωση που το επόμενο διάστημα πρέπει να γίνει πιο μαζική, ικανή να ανατρέψει τα σχέδια της πλουτοκρατίας, να επιβάλει τις ανάγκες του λαού.