Χέρια μαθητών υψώνονται σε γροθιές, δίπλα σ' εργαζόμενους που ακτινοβολούν περηφάνια για τη νεολαία που δείχνει ότι «δε χαρίζεται εύκολα». Στίχοι και μελωδίες από μαθητικά συγκροτήματα, αγωνιστικοί χαιρετισμοί από ταξικά συνδικάτα, «ζωντανός διάλογος», πανό, συνθήματα, τραγούδια «στήνουν» απ' το πρωί στο Σύνταγμα ένα «βήμα καταγγελίας». Πολύμορφο, πολύβουο, πολύχρωμο.

Απεργοί εκπαιδευτικοί, εργάτες από ξενοδοχεία, την κλωστοϋφαντουργία, το μέταλλο, τον επισιτισμό, τη Ζώνη, ναυτεργάτες, καλλιτέχνες και πολλοί άλλοι δίνουν το «παρών» απ' το πρωί. Μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές πλημμυρίζουν τους δρόμους. Αγωνιστικό «παρών» δίνει η ΟΓΕ, αντιστασιακές οργανώσεις, συνταξιούχοι. Το απόγευμα γίνονται ακόμα περισσότεροι. Δυναμιτίζεται το Σύνταγμα από τη μαχητική παρουσία παραρτημάτων του Συνδικάτου Οικοδόμων, της Συντονιστικής Επιτροπής Αναπήρων, Συλλόγων και Ενώσεων Γονέων, Συλλόγων Γυναικών και άλλων μαζικών φορέων από τις γειτονιές.

Παίρνουν θέση, αρνούνται να μείνουν θεατές στην επίθεση. Δίνουν απάντηση «σε όσους προσπαθούν να μας πείσουν πως οι εργαζόμενοι είναι ικανοί για να δουλεύουν και με τους μισθούς πείνας να ακριβοπληρώνουν τη συνεχώς υποβαθμισμένη μόρφωση των παιδιών τους, κάνοντας θυσίες χωρίς αντίκρισμα, όχι όμως για να έχουν και λόγο για το πόση και ποια μόρφωση θα τους παρέχεται...», όπως σημείωσε η Γεωργία Φλούδα, μιλώντας εκ μέρους της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ.

Απ' το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών χαιρετά η Σύλβια Καπερνάρου και ακολουθούν μαθητές από το Συντονιστικό, αλλά και μαθητικά συγκροτήματα γεμάτα κέφι, ζωντάνια, με «κοφτερό» στίχο. Εκπρόσωποι φορέων, όπως ο Νίκος Λάππας, εκ μέρους του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ, εναλλάσσονται με καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλης Λέκκας, καταγγέλλουν ο καθένας με τον τρόπο του, με τραγούδια και συνθήματα, ότι δε σκύβουν το κεφάλι.

«Στην κολεγιά της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των βιομηχάνων απαντούμε με το δικό μας, το παλλαϊκό μέτωπο» ακούγεται απ' την εξέδρα. «Γιατί το θέμα της Παιδείας δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς. Αφορά όλο το λαό μας. Με τον αγώνα μας μπορούμε να τους σταματήσουμε», συμπληρώνει ο Κώστας Σμπόνιας, εκ μέρους του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών. «Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες» προσθέτει ο Κώστας Ιωακειμίδης, εκπαιδευτικός. Το σκοτάδι που έχει πλέον απλωθεί στην Αθήνα, φωτίζουν με τα τραγούδια τους ο Μέγας, ο Σωτήρης Μπαλλάς και η χορωδία της ΚΝΕ, ενώ αγωνιστικό χαιρετισμό από το βήμα στέλνουν μαθητές και φοιτητές. «Διεκδικούμε το χαμένο χαμόγελο, τα φωτεινά πρόσωπα των παιδιών μας. Διεκδικούμε το μέλλον, το δικό μας και των παιδιών μας και τίποτα λιγότερο» ξεκαθαρίζει ο Βασίλης Τόγιας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας.

Ο αγώνας αυτός ξεκινάει από πολύ μακριά, όπως έδειξαν τα ποιήματα και τα πεζά του Μπ. Μπρεχτ και του Δημήτρη Γληνού, που απήγγειλαν οι καλλιτέχνες Νίκος Ζώκας, Χρήστος Ασλανίδης, Νίκος Καραγιώργης και Γιώργος Σώχος. Τραβάει όμως και πολύ μακριά... Εκεί που τα σχολειά θα βγάζουν ανθρώπους που θα υπηρετούν τον άνθρωπο.