«Ο Αλιγάτορας» πάσχει από το σύνδρομο του δήθεν αριστερού λόγου. Ξέρετε, του λόγου που λέει «κάποιες αλήθειες», αλλά δεν τις ολοκληρώνει. Και πολλές φορές, για να φανεί αρεστός και ελκυστικός, κάνει και μια γενική τοποθέτηση, μια γενική κριτική και ησυχάζει! Ησυχάζει αυτός, αλλά σκορπάει γύρω του τη σύγχυση!

Η ταινία, λοιπόν, του Νάνι Μορέτι με σατιρικό τρόπο ξεκινάει με πρόθεση να αποκαλύψει και να καταγγείλει τη μαφιόζικη άνοδο του Μπερλουσκόνι. Οσο παραμένει στο θέμα της, είναι αρκετά εύστοχη, έστω και αν δεν προχωράει σε σοβαρή πολιτική ανάλυση. Εστω και αν μοιράζει ίσες ευθύνες προς κάθε κατεύθυνση. Εμβόλιμα στην αρχή, με μεγαλύτερη επιμονή αργότερα, αναπτύσσεται, παράλληλα με την ιστορία του Μπερλουσκόνι, και η προσωπική και τραυματική ιστορία του κεντρικού ήρωα. Που δεν είναι ο τέως Ιταλός πρωθυπουργός, αλλά ένας δυστυχισμένος σύζυγος, παραγωγός κινηματογράφου, που ενώ ετοιμάζεται να γυρίσει μια ταινία για τον Μπερλουσκόνι και συναντά τεράστιες δυσκολίες, η οικογένειά του, η ζωή του η ίδια διαλύεται! Οπως αντιλαμβάνεστε, ο θεατής, αναγκαστικά, μοιράζει το ενδιαφέρον του. Στο τέλος, γέρνει - γιατί γέρνει και η ταινία - προς το προσωπικό δράμα του παραγωγού και πάει περίπατο ο Μπερλουσκόνι!

Παρ' όλα τα παραπάνω, όποιος μπει στην αίθουσα, δε χάνει. Φτάνει, βέβαια, να ξέρει να βλέπει αυτά που δε φαίνονται και να ακούει αυτά που δε λέγονται!

Παίζουν: Σίλβιο Ορλάντο, Μαργκερίτα Μπούι, Μισέλ Πλασίντο, Τζασμίν Τρίνκα, Νάνι Μορέτι κ.ά.