Δε φτάνει η μόρφωση

η επαναστατική πάλη είναι το κλειδί

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2006

Μέρες που 'ναι, να θυμάσαι, πάντα, το πότε σε σκιάχτηκε ο εχθρός...
Δεν πρόλαβαν να δημοσιοποιηθούν οι βάσεις για την εισαγωγή σε ΤΕΙ και ΑΕΙ, πλάκωσαν τα κοράκια.

«Προσφέρουν» δάνεια, δηλαδή σου κάνουν τη χάρη να δεχτούν να βάλεις υποθήκη τη ζωή σου, για να εκπληρώσεις το όνειρο, κάποτε καταχτημένο δικαίωμα: Να σπουδάσουν τα παιδιά μπας και ξεφύγουν απ' τη χαμοζωή.

Αντε τώρα εσύ μέσα στην παραζάλη της μιας καρπαζιάς μετά την άλλη, να σκεφτείς και να θυμηθείς ότι όλα αυτά - απ' τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα που πασχίζεις να εξασφαλίσεις στο παιδί - είχαν γίνει πράξη! Ηταν γεγονός! Ηταν πραγματική ζωή για εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη Γη.

Αντε, έτσι που έχεις πέσεις στα γόνατα, να σκεφτείς γιατί οι λαοί της Λατινικής Αμερικής βλέπουν τη σοσιαλιστική Κούβα σαν πολύτιμο φάρο στην αγριεμένη θάλασσα που παραδέρνουν...

Παιδεία! Να μορφωθούν τα παιδιά! Μπας και ξεφύγουν απ' τη μιζέρια. Ποιος γονιός δεν τα 'δωσε όλα ακριβώς για ένα τόσο δα - μικρό, τελικά - όνειρο;

Θυμάσαι; «Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε», έλεγε το τραγούδι κι όταν το χόρευε ο πατέρας ένιωθες πως έτσι, να έκανε μια, με την ανάποδη της ροζιασμένης του παλάμης, θα γινόταν πράξη η αρχή για να «χτίσω μια κοινωνία άλληνε»...

Πήγαμε πίσω! Πολύ πίσω!

Γι' αυτό φτάσαν ως και μέσα στο σπίτι μας πια τα τσακάλια για να μας πουν πως το δικό μας όραμα για την κοινωνική απελευθέρωση και ο εκμεταλλευτικός ζυγός τους είναι ένα και το αυτό! Οτι «αριστερό», λέει, είναι να παλεύεις για να 'ναι λεύτερο στα κέρδη του το αφεντικό. Οτι αριστερό, λέει, είναι να παλεύεις για το δικαίωμα του ιμπεριαλισμού να σακατεύει λαούς.

Εχουμε πολλή δουλιά να κάνουμε. Και δε φτάνουμε. Βάλε πλάτη!

Πριν το κοινωνικό γονάτισμα γίνει τόσο βαθύ που να μιλάς για επανάσταση και να σε κοιτάει ο γιος σου σα να ήρθες από άλλο πλανήτη.

Ασχετο: Η συμφωνία του ΠΑΣΟΚ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων «με κοινωνική συναίνεση» και οι παπάρες του «αριστερού» απ' το Αμέρικα, έχουν κοινό παρονομαστή.

Θυμήσου: τη Δαμανάκη όταν ανακήρυσσε τον Κλίντον εκπρόσωπο της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς.

Μέτρα: Τον Ντ' Αλέμα που βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία και τον Πρόντι που σπεύδει στο Λίβανο.

Και σκέψου: Ποιοι είναι οι φίλοι τους στη χώρα μας;

Ολοι αυτοί που ήταν και παραμένουν φίδι κολοβό στο κόρφο των εργατών.