Ο δρόμος προς τη δόξα | ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

Ταινία καλών προθέσεων. Με ένα πολύ καλό θέμα. Το οποίο, όμως, βούλιαξε μέσα στις σκοπιμότητες, τους δισταγμούς και τους ιδεολογικούς συμβιβασμούς. Ο Ντον Χάσκινς (αληθινό πρόσωπο και αληθινή ιστορία), το 1960 παίρνει στα χέρια του την ανύπαρκτη ομάδα μπάσκετ του κολεγίου «Texas Western Miners» και τη φέρνει στην κορυφή. Το σημαντικό, βέβαια, δεν είναι αυτή η πρωτιά! Αλλού βρίσκεται η ουσία. Η ομάδα του Χάσκινς ήταν η πρώτη μεικτή ομάδα μπάσκετ στην Αμερική (μαύροι και λευκοί μαζί)!

Αυτό σήμερα, ίσως, να ακούγεται -και να είναι- συνηθισμένο. Τότε, όμως, ήταν μια επανάσταση. Ιδιαίτερα στο Νότο! Οπου δέσποζαν οι φυλετικές διακρίσεις. Οπου ο μαύρος δεν ήταν άνθρωπος, αλλά πράγμα! (Ο μαύρος, βέβαια, και σήμερα στην Αμερική είναι «πράγμα» αλλά, σήμερα, επιτρέπεται να παίζει μπάσκετ μαζί με τους λευκούς)!

Δυστυχώς, ο Τζέιμς Γκάρτνερ, αλλά και οι σεναριογράφοι του, στάθηκαν στην επιφάνεια. Αποπροσανατόλισαν και αποπροσανατολίστηκαν από το θέμα! Εκαναν, βέβαια, κάποιες νύξεις, κάποιες αποκαλύψεις, όμως στάθηκαν μακριά από την πολιτική και την αλήθεια. Προσωποποίησαν και αποπολιτικοποίησαν την ιστορία. Εφτιαξαν, απλώς, μια ακόμα «περιπέτεια». Η οποία, για να πούμε και την αλήθεια, δεν έχει και τίποτα κινηματογραφικά σημαντικό ή κινηματογραφικά δυνατό να επιδείξει.

Παίζουν: Τζος Λούκας, Τζέιμς Ααρον, Τατιάνα Αλί.