Τα λένε όλα μόνοι τους: Η θέση για ελεύθερες απολύσεις παραμένει, όπως και η προηγούμενη για ανασφάλιστη εργασία, όπως και η άλλη για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ολα τα άλλα είναι μόνο ένας ελιγμός για να παραμείνουν εγκλωβισμένες μεγάλες μάζες εργατών στην αυταπάτη.

Μέχρι να γίνουν ικανοί οι εργάτες να διεκδικήσουν όλη την εξουσία για την ίδια την τάξη. Και ως γνωστόν, αυτό παραπέμπει ως προϋπόθεση σε ακόμα πιο ισχυρή πολιτική πρωτοπορία...

Υπ' αυτό το πρίσμα να δεις και την επίθεση της ΓΣΕΕ στο ΠΑΜΕ. Κάθε διαταραχή της «εργασιακής ειρήνης» είναι πρόβλημα για το κεφάλαιο. Το ΠΑΜΕ, ως ταξική συσπείρωση, εκπαιδεύει εργάτες να γίνουν εργάτες ως τάξη για τον εαυτό τους. Χωρίς αυταπάτες για «συνδικαλιστικά μερεμέτια»...

Αυτό ακριβώς, σηματοδοτεί κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για την τάξη που υπηρετεί - τους κεφαλαιοκράτες - και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Και αυτό ακριβώς καταγγέλλει παρουσιαζόμενος ως «μάρτυρας».

Ξέρει για ποια τάξη δουλεύει, ξέρει ποιος είναι ο εχθρός αυτής της τάξης και όπως από καιρό ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή θα διεκδικούσε τη δόξα του ...Ραφτόπουλου! Οπως ο Ραφτόπουλος συνάντησε στην πράξη τον Καρακίτσιο. Ο Μακρη-Θεοδωρισμός έχει βαθιές ρίζες... Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είπε μια αλήθεια: Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι πράγματι απέναντι σ' όσους υπηρετούν το κεφάλαιο, όσες «δημοκρατικές» προβιές κι αν φορέσουν.

Ασχετο: Οταν ακόμα κι οι Αμερικανοί πολίτες λένε το αυτονόητο «φέρτε τους πίσω», κατανοεί κάποιος το μέγεθος της ιμπεριαλιστικής λαγνείας αυτών που εδώ λένε «στείλτε κι άλλους»!