«Αυτή η κατάσταση συχνά ερμηνεύεται εκτός Γαλλίας ως αποτυχία του "γαλλικού κοινωνικού μοντέλου" και της "δημοκρατικής ενσωμάτωσης". Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή, για την πολιτική επιλογή αποδόμησης όλων των κοινωνικών κατακτήσεων και την υποταγή της γαλλικής κοινωνίας στη νεοφιλελεύθερη τάξη, η οποία και βρίσκεται στη βάση αυτής της κρίσης.

Με την εφαρμογή τους στη Γαλλία περισσότερο από είκοσι χρόνια και με την επιτάχυνσή τους από τις δεξιές κυβερνήσεις από το 2002, αυτές οι πολιτικές που διογκώνουν την ανεργία και την εργασιακή ανασφάλεια, που κατακερματίζουν την κοινωνική προστασία, που απαξιώνουν και ιδιωτικοποιούν τις δημόσιες υπηρεσίες, έχουν προκαλέσει βαθιά ρήγματα στη γαλλική κοινωνία».

Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την ανακοίνωση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), του οποίου ιδρυτικό μέλος είναι και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΓΚΚ). Και το σημειώνουμε, για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί είναι αποκαλυπτική της λογικής του ΚΕΑ, να φορτώνει τα πάντα αποκλειστικά και μόνο στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και διαχείριση του σύγχρονου καπιταλισμού, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται σε μια σοσιαλδημοκρατική διαχείρισή του. Και δεύτερον, γιατί η αναφορά της ανακοίνωσης σε «περισσότερο από είκοσι χρόνια», μόνον ως έμμεση αλλά σαφή αυτοκριτική του ΚΕΑ και του ΓΚΚ, σχετικά με τη συμπεριλαμβανομένη στην περίοδο αυτή συγκυβέρνηση σοσιαλιστών - κομμουνιστών στη Γαλλία, μπορεί να θεωρηθεί. Ας σταματήσουν, επομένως, να σκορπίζουν αυταπάτες.