Ενώ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται διαρκώς για το ποιος έστρωσε το καλύτερο τραπέζι με την «πίτα» του πακτωλού των δημοσίων έργων, κανείς δε μιλά για την αντίστοιχη ποιότητά τους.

Κι όμως, όπως αποδείχτηκε σε πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε το ΤΕΕ, η χώρα μας, εξαιτίας της μη διασφάλισης της ποιότητας τόσο των υλικών, όσο και των έργων, χάνει κάθε χρόνο δισεκατομμύρια. Πρόσφατο είναι το πρόστιμο των 500.000 ευρώ που επιβλήθηκε από την ΕΕ για κακοτεχνίες που διαπιστώθηκαν στα έργα. Παράλληλα, η ελληνική βιομηχανία και βιοτεχνία δομικών υλικών (αδρανή, σκυρόδεμα, κονιάματα, τούβλα, κλπ.) δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα ξένα, επειδή κανείς δε φρόντισε να τεθούν σε ισχύ και να εφαρμόζονται τα περίπου 200 διεθνή πρότυπα για την κατασκευή τους!

Αντίθετα, από το 1992 τα κρατικά εργαστήρια προληπτικού ελέγχου ποιότητας υποβαθμίζονται συνεχώς και έχουν εξοβελιστεί απ' όλα τα μεγάλα έργα, ενώ τη θέση τους παίρνουν αμφιβόλου ποιότητας ιδιωτικοί σύμβουλοι και παρασύμβουλοι και ιδιωτικά εργαστήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Κεντρικό Εργαστήριο Δημοσίων Εργων (ΚΕΔΕ) διαθέτει σήμερα 153 άτομα προσωπικό, από 350 που διέθετε τη δεκαετία του '70, ενώ μετά τους σεισμούς του 1999 παραμένει άστεγο! Την ίδια στιγμή το κράτος διαθέτει 3,2 δισ. δρχ. ανά διετία στον ιδιωτικό ΕΣΠΕΛ (Ειδικός Σύμβουλος Ποιοτικού Ελέγχου Εργων), απλώς για να διαπιστώνει εκ των υστέρων τις κακοτεχνίες.

Πώς λοιπόν μια τέτοια πολιτική - θεματοφύλακας της κακοτεχνίας - να μην είναι η χαρά του μεγαλοεργολάβου;