Γραμμένο το 2003, το έργο προκάλεσε αίσθηση και μέσα σε δυο χρόνια μεταφράστηκε σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και γνώρισε πολλές παραστάσεις, που σημείωσαν τεράστια επιτυχία.
Αν και ο συγγραφέας εστιάζει μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του κωμικού παραλογισμού στη βία, την καταπίεση και το θάνατο, το έργο του μιλά κυρίως για την ανθρώπινη λαχτάρα τού «μια φορά κι έναν καιρό», για την ανάγκη του ανθρώπου να πει και να ακούσει ιστορίες για να αισθανθεί κοντά σε κάποιον, να πιαστεί από κάτι που έχει αρχή, μέση και τέλος για να καταφέρει να αντιμετωπίσει το χάος της πραγματικότητας. Ο «Πουπουλένιος» είναι ένα άγριο και τρομακτικό παραμύθι, όπως και τα παιδικά παραμύθια, όπου το παιδάκι βάζει από το φόβο τις φωνές, ξέροντας όμως ότι θα γευτεί γρήγορα την ασφάλεια μιας αγκαλιάς που θα το καθησυχάσει.