Το Μουσείο Μπενάκη εδώ και δύο - τρία χρόνια έλαβε μια πολυτιμότατη, πολύπλευρης αξίας, δωρεά. Το Αρχείο του ποιητή της Ρωμιοσύνης, του κομμουνιστή μέχρι τη στερνή πνοή του, Γιάννη Ρίτσου, το οποίο δώρισαν στο Ιστορικό Τμήμα του Μουσείου Μπενάκη η αξέχαστη συντρόφισσά του, Φαλίτσα, και η κόρη του Ερη. Οφειλόμενο «χρέος», λοιπόν, του Μουσείου Μπενάκη είναι το διεθνές συνέδριο που οργανώνει με θέμα «Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος», από τις 28/9 - 1/10. Το συνέδριο, με πρωινές και απογευματινές συνεδρίες και στρογγυλά τραπέζια, θα διεξαχθεί στο νέο κτίριο του μουσείου (Πειραιώς 138), όπου στις 27/9 (8μ.μ.) θα εγκαινιαστεί η ομότιτλη έκθεση τεκμηρίων από το Αρχείο του ποιητή και θα προβληθεί η ταινία του Κώστα Αριστόπουλου «Γιάννης Ρίτσος. Αυτοβιογραφία» (από το αρχείο των Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη), ενώ την 1η του Οκτώβρη (8μ.μ.) η Μαρία Φαραντούρη θα ερμηνεύσει μελοποιημένα ποιήματα και η Αλέκα Παΐζη θα διαβάσει ποιήματά του.

Την τιμητική επιτροπή του συνεδρίου αποτελούν οι: Αδονις, Στυλιανός Αλεξίου, Υβ Μπονφόι, Σέιμους Χίνι, Μίκης Θεοδωράκης, Παναγιώτης Μουλλάς, Μάριο Βίττι και την οργανωτική οι: Αγγελος Δεληβοριάς, Νάσος Βαγενάς, Χρύσα Προκοπάκη, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Δημήτρης Αρβανιτάκης, Λιάνα Τσομπάνογλου. Στο συνέδριο συμμετέχουν 45 συνολικά εισηγητές και συζητητές, μεταξύ των οποίων Ελληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, μελετητές, μεταφραστές, κριτικοί έργων του Γ. Ρίτσου και ποιητές, καθώς και καλλιτέχνες (Μ. Δούκα, Κ. Καζάκος, Γ. Κοντός, Αλ. Παΐζη, Ασ. Παπαθανασίου, Τ. Πατρίκιος), οι οποίοι θα καταθέσουν μαρτυρίες τους σε στρογγυλό τραπέζι με θέμα «Ο Γιάννης Ρίτσος όπως τον γνώρισα». Μεταξύ των εισηγητών είναι οι εξής: Δ. Μαρωνίτης, Γ. Δάλλας, Μ. Πιερής, Γ. Γιατρομανωλάκης, Ρ. Μπήτον, Α. Κώττη (η οποία ταξινόμησε το Αρχείο του ποιητή), Β. Ρότολο, Μ. Μερακλής, Σ. Ιλίνσκαγια, Ε. Κριτσάφσκαγια, Ε. Καψωμένος, Χ. Προκοπάκη.

Σύμφωνα με το ενημερωτικό πρόγραμμα του συνεδρίου, η θεματολογία των 32 κύριων εισηγήσεων του συνεδρίου είναι ασφαλώς πλουσιότατη, ενδιαφέρουσα, ασφαλώς χρήσιμη για την περαιτέρω μελέτη του τεράστιου έργου του Ρίτσου, αλλά μονόπλευρα φιλολογική. Και, βέβαια, εκείνο που παρατηρεί κανείς είναι ότι απουσιάζει εντελώς μια εισήγηση που για το άλλο μεγάλο - και αδήριτα δεμένο με την ποίησή του και αδιάψευστα αποδειγμένο - έργο του: Τους συνειδητούς ιδεολογικο-πολιτικούς αγώνες του. Οπως παρατηρεί κανείς και το λυπηρό γεγονός ότι ενώ το συνέδριο αφορά και στον «πολίτη Ρίτσο» - και ο Ρίτσος επέλεξε να είναι εφ' όρου ζωής όχι οποιοσδήποτε πολίτης, αλλά κομμουνιστής πολίτης - ούτε στην τιμητική επιτροπή, ούτε στις εισηγήσεις, ούτε σε στρογγυλό τραπέζι «χωρούσε» έστω κι ένας εκπρόσωπος του κόμματός του, του ΚΚΕ, ως να εξέλειπαν από προσώπου γης απαξάπαντες οι σύντροφοί του, που τον έζησαν στο Κόμμα, στους αγώνες, στα ξερονήσια, στα μεταπολιτευτικά χρόνια.