Ο Γ. Σκιαδιώτης επισήμανε ότι το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και η επιμήκυνσή του αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους των καπιταλιστών γιατί έτσι επιτυγχάνεται η αύξηση της απλήρωτης εργασίας - όπως και μέσω της εντατικοποίησης της εργασίας - και κατά συνέπεια εξασφαλίζουν όλο και περισσότερα κέρδη. Οι αρνητικές συνέπειες που προκύπτουν από αυτή τη διαδικασία για τους εργαζόμενους είναι η τεράστια φθορά της υγείας τους, αύξηση της εκμετάλλευσης, απορύθμιση της οικογενειακής ζωής, μη δυνατότητα κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι η πάλη για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου στον καπιταλισμό είναι σημαντική γιατί έτσι μειώνεται η εκμετάλλευση. Ομως, αυτή η πάλη έχει όρια, τα αποτελέσματά της είναι προσωρινά. Για αυτό ο βασικός στόχος είναι να σταματήσει να αποτελεί εμπόρευμα η εργατική δύναμη και αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον αγώνα για τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία.
Η Χρ. Χαραλαμπάκη, μετέφερε πλούσια εμπειρία από το χώρο των ξενοδοχείων όπου η ελαστικοποίηση, η εντατικοποίηση, η πολυαπασχόληση είναι βασικά χαρακτηριστικά των συνθηκών εργασίας. Επίσης, ενδιαφέρουσες ήταν οι ερωτήσεις και οι τοποθετήσεις που έγιναν από το ακροατήριο σχετικά με το χρόνο εργασίας, και τους στόχους πάλης που πρέπει να θέτει το εργατικό κίνημα για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων.
Η βροχή που έπεφτε δε στάθηκε ικανή να σταματήσει τη συζήτηση. Το ακροατήριο έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος. Μάλιστα, ήταν αυτό που φρόντισε για την προστασία των βασικών ομιλητών από τη βροχή, όταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στάθηκαν πίσω από αυτούς με ομπρέλες προκειμένου να συνεχίσουν ανενόχλητα τις τοποθετήσεις τους.