Ολες αυτές οι εικόνες που περνούν από τους τηλεοπτικούς δέκτες και καταγράφονται φωτογραφικά στις εφημερίδες;

Αλλιώς, γιατί διαμαρτύρεται η πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία) και η διαμαρτυρία της γίνεται κύριο άρθρο για τη νέα όξυνση του αντιαμερικανισμού;

Το πρόβλημά τους είναι ότι αντί να καταγράφεται αυξημένη συμπάθεια για τα δεινά, καταγράφεται αυξημένος αντιαμερικανισμός!

Που πλέον χτυπά ως και μέσα στην ίδια την Ουάσιγκτον!

Είναι δυνατόν να αποκαλύπτεις μέσα από μία μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα ότι στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ πεθαίνουν τα μωρά πριν καν χρονίσουν; Κι ακόμα χειρότερα, να γράφεις ότι ένα παιδί στην Ινδία έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει απ' ό,τι ένα παιδί στην Αμερική; Εμ, το άλλο, ότι στην Κίνα που, όπως μας λένε, «ζουν με μια κούπα ρύζι» πεθαίνουν λιγότερα παιδιά απ' ό,τι στις ΗΠΑ;

Τόσες δεκαετίες πολεμάνε τον κομμουνισμό, κάνανε θεό τον Μακ Κάρθι που αποκάλυπτε την κομμουνιστική διείσδυση στο χώρο της αμερικανικής διανόησης και τελικά πάλι από πάνω είναι οι ...κομμουνιστές στην προπαγάνδα. Την ώρα που ο Ράμσφελντ δηλώνει ότι οι ΗΠΑ είναι ικανές να συνεχίσουν τον «παγκόσμιο πόλεμο» (έτσι το είπε) κατά της τρομοκρατίας και ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουν την κρίση στη Λουιζιάνα, βγαίνει Αμερικανός γερουσιαστής και δηλώνει ότι στη χτυπημένη περιοχή 400.000 άνθρωποι δεν έχουν δουλιά, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν σχολείο για τα παιδιά τους. Κι ακόμα χειρότερα, ο Ερυθρός Σταυρός καταγράφει 100.000 αγνοούμενους!

Πάντως, ας μην ανησυχεί η πρεσβεία. Στη χώρα μας έχουν γνώση οι φύλακες. Το ρεπορτάζ από την Αντιτρομοκρατική καθησυχάζει. Οποιος έχει πρόβλημα με την ακρίβεια κι όποιος διαμαρτύρεται γιατί η Σάμος - ελέω εφοπλιστών - δεν επικοινωνεί πλέον με την υπόλοιπη Ελλάδα παρότι παραμένει ελληνική επικράτεια, είναι τρομοκράτης. Ετσι τουλάχιστον θα αντιμετωπίζεται. Αυτό λέει το ρεπορτάζ. Εκτός κι αν άλλο πράγμα ετοιμάζουν...

Καθότι, δεδομένη θεωρείται η παράταση της λιτότητας, στα σκαριά η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, μπροστά είναι η κρίση (κι ας διαμαρτύρεται η «Καθημερινή» για τις «στρεβλώσεις» του υγιούς καπιταλισμού).

Διά ταύτα: Βαθαίνουν τα αδιέξοδα του συστήματος. Οι δυνάμεις του μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων παίρνουν θέση.

Οσο πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, πιο γρήγορα, κατανοήσεις και πράξεις, με συγκέντρωση δυνάμεων, ως τάξη απέναντι σε τάξη - αφού ακριβώς έτσι σε αντιμετωπίζουν - ότι εσένα θεωρούνε τρομοκράτη, ότι τα δικά σου παιδιά είναι που σκοτώνουν, ότι - τελικά - τον ιμπεριαλισμό ή τον αντιμετωπίζεις ολόκληρο κατά πρόσωπο, ή σε παίρνει μαζί του στα Τάρταρα, τόσο το καλύτερο για σένα.