Από χτες το ξημέρωμα, οι μηχανές στο εργοστάσιο ιματισμού της «Σεξ Φορμ» έχουν σταματήσει. Με μπροστάρη και οργανωτή την ταξική Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ), η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στην επιχείρηση υπέγραψε το επισχετήριο εργασίας, κάνοντας ένα αποφασιστικό βήμα στην πορεία κλιμάκωσης του αγώνα για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Οι εργαζόμενες έδωσαν τη δική τους απάντηση στο προκλητικό δίλημμα που τόλμησε να τους απευθύνει η εργοδοσία. «΄Η λεφτά ή δουλιά. Διαλέγετε και παίρνετε» (!) έλεγαν από το τηλέφωνο στις εργάτριες οι καλοθελητές της διοίκησης, καταμεσής του καλοκαιριού, λίγες μέρες πριν ξανανοίξει το εργοστάσιο.

Στις 29 Ιούλη, η εργοδοσία ενημέρωσε αιφνιδιαστικά τις εργαζόμενες ότι από την 1η Αυγούστου θα έβγαιναν σε άδεια, χωρίς όμως να τους έχει καταβάλει το επίδομα και την εξόφληση του Ιούλη. Προκειμένου να κατευνάσει τις οργισμένες αντιδράσεις, υποσχέθηκε να καταβάλει το επίδομα και την εξόφληση μέχρι τις 8 Αυγούστου. Στις 10 του μήνα, οι εργαζόμενες βρήκαν στο λογαριασμό τους μόνο την εξόφληση. Είκοσι μέρες μετά - και ενώ χτες το εργοστάσιο αναμενόταν να ξαναλειτουργήσει μετά τη θερινή άδεια - η εργοδοσία χρωστάει ακόμα το επίδομα και το μισθό του Αυγούστου. «Η ίδια ιστορία με το Πάσχα επαναλαμβάνεται. Φύγαμε Μεγάλη Πέμπτη χωρίς ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μας...» λένε οι εργάτριες, που πλέον δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τα σχέδια της εργοδοσίας και το μέλλον των 500 περίπου θέσεων εργασίας στον Ομιλο.

Ολες περάσανε την άδεια με μισό μόλις μισθό, σχεδόν 350 ευρώ. «Οι υποχρεώσεις και τα δάνεια τρέχουν» λένε και οργίζονται με την ασυδοσία του εργοδότη και τις πολιτικές που τη φουντώνουν: «Είναι πολιτικό το ζήτημα. Μας λέει η επιχείρηση ότι δεν έχει λεφτά. Και η κυβέρνηση κατηγορεί τα κινέζικα. Μήπως και τις αποφάσεις για την εισαγωγή των κινέζικων οι ίδιες κυβερνήσεις δεν τις υπέγραψαν; Μήπως δεν ξέρουν οι υπουργοί τι συμβαίνει στα εργοστάσια και ότι ο κόσμος είναι απλήρωτος και χάνει τη δουλιά του; Αλλά για τους εργάτες δεν τους καίγεται καρφί». Αλλες θυμούνται το σεισμό, μια και η περιοχή των Λιοσίων χτυπήθηκε ιδιαίτερα το Σεπτέμβρη του 1999. «Τότε μας έδωσαν ένα ψωροδάνειο και πήραμε άλλα τόσα για να ξαναφτιάξουμε τα σπίτια μας. Μια ο σεισμός, μια ο εργοδότης...».

Από νωρίς χτες το πρωί, η εργοδοσία έχασε τον ύπνο της. Οι προϊστάμενοι έτρεχαν να μαζέψουν τις εργαζόμενες μέσα στο εργοστάσιο, δήθεν για να τους μιλήσει η διοίκηση. «Τα 'χουμε ξανακούσει. ΄Η πληρώνει ή δουλιά δεν έχει!». Ελάχιστες υπέκυψαν στον εκβιασμό της διεύθυνσης και πέρασαν την πύλη. Οι εκατοντάδες που έμειναν έξω, δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. Η εργοδοσία επέβαλε σε όσες μπήκαν να χτυπήσουν την κάρτα τους και τις μάντρωσε σε μια από τις αίθουσες του εργοστασίου, χωρίς ποτέ να εμφανιστεί. «Συναδέλφισσες, ελάτε όλες κάτω. Με την ενότητα και τον αγώνα μας μόνο μπορούμε να κερδίσουμε. Δεν παλεύουμε μόνο για τα δεδουλευμένα. Παλεύουμε για την ίδια μας τη δουλιά. Για να μην έχουμε την τύχη της "Τριούμφ" και της "Σίσσερ Πάλκο"» ακουγόταν η ντουντούκα έξω από την επιχείρηση. Κάποιες έκαναν το βήμα, μεταφέροντας το κλίμα της τρομοκράτησης που προσπάθησε να καλλιεργήσει η εργοδοσία στις λίγες εργαζόμενες που πέρασαν μέσα το πρωί.

Το αγωνιστικό πρόγραμμα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Σήμερα, έξω από την πύλη του εργοστασίου, το επισχετήριο συμπληρώνεται με όσες από τις εργάτριες εγκλωβίστηκαν χτες από την εργοδοσία. Και την Τετάρτη, στις 10 το πρωί, οι εργαζόμενες πραγματοποιούν τη Γενική τους Συνέλευση, προκειμένου να καθορίσουν την παραπέρα δράση τους.