Την αντίθεσή της στην κατασκευή Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) στο Πικέρμι Αττικής εκφράζει η Ελληνική Γεωλογική Εταιρεία, η οποία σημειώνει πως η χωροθέτηση γίνεται σε μια περιοχή, η οποία είναι γνωστή παγκοσμίως για τα σημαντικά παλαιοντολογικά της ευρήματα.

Στην ανακοίνωσή της, μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Ενας τέτοιος επιστημονικός πλούτος στην πατρίδα μας, για την ανάδειξη του οποίου υπάρχει προσπάθεια του Πανεπιστημίου Αθηνών με μελέτη για ανέγερση Παλαιοντολογικού Μουσείου στη θέση "Κισδάρι", δεν μπορεί να βρεθεί στη σκιά ενός κέντρου λυμάτων». Να σημειωθεί πως η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστή και ως «Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας». Το ΚΕΛ θα επεξεργάζεται τα λύματα έντεκα δήμων της ευρύτερης περιοχής και θα κατασκευαστεί στη θέση Πλατύ Χωράφι Σπάτων.

Η θέση αυτή δεν απέχει πολύ από την περιοχή παλαιοντολογικού ενδιαφέροντος, η οποία είναι γνωστή από τον 19ο αιώνα, οπότε έγιναν οι πρώτες ανασκαφές στη θέση Μεγάλο Ρέμα. Γι' αυτό η ευρύτερη περιοχή κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος και τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (1984, ΦΕΚ 44). Μάλιστα, παρότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών ζητά εδώ και χρόνια τη δημιουργία Μουσείου Παλαιοντολογίας στην ανασκαφή, αυτό δεν έγινε.

Σύμφωνα με τον Νικόλαο Συμεωνίδη, καθηγητή Γεωλογίας - Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, «αν η Ελλάδα είναι γνωστή στους ξένους αρχαιολόγους για την Ακρόπολη, άλλο τόσο είναι γνωστή στους γεωεπιστήμονες για το Πικέρμι». Οπως προκύπτει από την πολύχρονη επιστημονική έρευνα, η περιοχή, πριν 7 - 8 εκατομμύρια χρόνια ήταν... ζούγκλα! Και βέβαια υπάρχουν πολύτιμα ευρήματα αυτής της τόσο μακρινής εποχής, μερικά από τα οποία κοσμούν ήδη τις προθήκες του Παλαιοντολογικού και Γεωλογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά, δυστυχώς, και τις προθήκες ξένων μουσείων (Βερολίνου, Βιέννης, Λονδίνου, Μονάχου, Παρισιού).

Η πρώτη ανακάλυψη έγινε από τον Αγγλο αρχαιολόγο Τζ. Φίνλεϊ, ο οποίος το 1835 έψαχνε στο Πικέρμι αρχαιότητες, αλλά «έπεσε» σε απολιθωμένα οστά στο Μεγάλο Ρέμα. Την ίδια χρονιά, ένας Βαυαρός στρατιώτης βρήκε εκεί οστά ζώων και κρυστάλλους από ανθρακικό ασβέστιο που έλαμπαν, τους πέρασε για διαμάντια και τα έστειλε στο Μόναχο όπου εξετάστηκαν από τον διαπρεπή καθηγητή παλαιοντολογίας Α. Βάγκνερ.

Εκτοτε έγιναν πολλές ανασκαφές - και λεηλασίες- ενώ η μεγαλύτερη ανασκαφή ολοκληρώθηκε το 1912. Η δεύτερη ανασκαφή που άρχισε το 1971 συνεχίζεται. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί στο Πικέρμι περισσότερα από 40 είδη σαρκοφάγων και χορτοφάγων ζώων που ζούσαν στην περιοχή πριν εκατομμύρια χρόνια: ύαινες, ζαρκάδια, αντιλόπες, στρουθοκάμηλοι, υγρακοειδή (τεράστια ζώα χωρίς «απογόνους»), διάφορα είδη πιθήκων (μερικά συναντώνται σήμερα στην Ινδία), ερπετά - όπως μια γιγαντιαία χελώνα 3μ., η οποία, σύμφωνα με τον καθηγητή Ν. Συμεωνίδη «είναι η μεγαλύτερη χερσαία χελώνα που έζησε στο ευρωπαϊκό έδαφος αν όχι σε όλο τον κόσμο», μικροθηλαστικά, χοίροι, μαστόδοντες, ρινόκεροι, άλογα κ.ά.