Παραέγινε το κακό με τις ιδιωτικές εταιρίες που εγκαθιστούν κάμερες για να παρακολουθούν πελάτες και υπαλλήλους τους. Το σύνηθες πρόσχημα, οι κλοπές, αξιοποιείται προκειμένου να τίθεται στο στόχαστρο κάθε είδους κοινωνική συμπεριφορά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πλέον δεν καταγράφεται μόνο εικόνα, αλλά και συνομιλίες. Εξάλλου αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι αρμόδιες Αρχές που ελέγχουν τέτοιες κινήσεις, δε δημοσιοποιούν τα στοιχεία των παρανομούντων, με το πρόσχημα της προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων...

Συγκεκριμένα, πριν μερικούς μήνες η Διεύθυνση Αερολιμένων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας ζήτησε από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ) την εξέταση της νομιμότητας της χρήσης του κλειστού συστήματος παρακολούθησης που τοποθέτησε ιδιωτική εταιρία η οποία νοικιάζει και εκμεταλλεύεται χώρους σε κρατικό αερολιμένα.

Από τον έλεγχο που έκανε η ΑΠΔΠΧ και από τα όσα παραδέχτηκε ο εκπρόσωπος της εταιρίας προέκυψε ότι: Το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης τοποθετήθηκε χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί στην Αρχή κατά παράβαση του σχετικού νόμου. Η εταιρία δεν τοποθέτησε ούτε καν πινακίδες που να ενημερώνουν τους επιβάτες των αεροπορικών εταιριών ότι λαμβανόταν εικόνα τους από το χώρο αναχωρήσεων και από το κυλικείο της εταιρίας, παραβιάζοντας άλλη διάταξη νόμου. Σκοπός της επεξεργασίας ήταν ο περιορισμός των κλοπών και η συνεχής και διαρκής παρακολούθηση των εργαζομένων (σ.σ.: έτσι ακριβώς αναγράφεται στη σχετική Απόφαση της ΑΠΔΠΧ). Η κάμερα που τοποθετήθηκε στην αίθουσα αναχωρήσεων, εκτός των υπαλλήλων, καταγράφει και τους προς επιβίβαση επιβάτες. Η εταιρία τοποθέτησε μικρόφωνο στο χώρο του κυλικείου που καταγράφει τους διαλόγους των υπαλλήλων με τους πελάτες.

Για την ώρα, με την Απόφαση 3/2005 της ΑΠΔΠΧ, επιβλήθηκε στην εταιρία πρόστιμο 20.000 ευρώ, ενώ διατάχθηκε και η απεγκατάσταση του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης από το χώρο του καταστήματος της εταιρίας στο αεροδρόμιο, πλην αυτής που είναι εγκαταστημένη στο χώρο της αποθήκης. Αυτή η απόφαση κατά βάση δε σημαίνει τίποτε. Από τη στιγμή που βρίσκονται «προϋποθέσεις», προκειμένου να επιτρέπεται αυτή η απαράδεκτη χρήση μηχανισμών παρακολούθησης, όλο και θα βρίσκονται «παραθυράκια» προκειμένου να στήνονται παντού κάμερες και μικρόφωνα παρακολούθησης εργαζομένων, καταναλωτών ή απλών περαστικών.

Ενα άλλο σημείο που προκαλεί ερωτηματικά είναι η στάση της ΑΠΔΠΧ να μη δημοσιοποιεί ούτε τον αερολιμένα όπου συμβαίνουν τα προαναφερόμενα, ούτε το ποια εταιρία παρακολουθεί τον κόσμο. Αραγε εμπίπτουν και αυτά τα στοιχεία στην κατηγορία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων; Δεν έχουμε εμείς δικαίωμα, ως άνθρωποι πλέον, να γνωρίζουμε ποιος παρανομεί σε βάρος μας, και πού; Δε μας επιτρέπεται να λαμβάνουμε τα αναγκαία μέτρα προστασίας της αξιοπρέπειάς μας;