Θου... κύριε
Παρασκευή 28 Γενάρη 2005

Του Σάκη Κουτσαντά από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»
Αισθητά βελτιωμένη η επικοινωνιακή εικόνα της κυβέρνησης χτες. Μια μικρή διαφορά στον αριθμό των προσλήψεων που αναγγέλλουν τα πρωτοσέλιδα δε δημιουργεί πρόβλημα. Ούτε η διαφορά χρόνου στο πότε θα δουν φως τα αυθαίρετα. Ηδη η κυβέρνηση έχει κερδίσει ένα «αριστερό» πρωτοσέλιδο στη μάχη κατά της διαπλοκής, που στέκεται επάξια δίπλα στα εξάστηλα της επιχείρησης «καθαρά χέρια για μια βρώμικη πολιτική». Ενδιαφέρουσα και η παρουσίαση της επικαιρότητας από το «Βήμα». Οπου ο καταγγελτικός τίτλος λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν έπαινος όταν διαβάζεται από το ακροατήριο της κυβέρνησης... Σε συνδυασμό μάλιστα με το κύριο άρθρο, που εντοπίζει «πολιτικό έλλειμμα», παραπέμπει στο γνωστό τι κάνει «νιάου νιάου στα κεραμίδια».

Η μάχη με τη διαπλοκή οδεύει προς αίσιο τέλος.

Μάλιστα, η επιτυχής έκβαση αυτής της μάχης, όπου, ως γνωστόν, εκτός των άλλων, μένει εκτός ελέγχου και το ποιοι παίρνουν πόσα διά μέσου των περίφημων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, έχει κι άλλες ευχάριστες παρενέργειες. Ο ΣΥΝ μετά τη γνωστή δήλωση Αλαβάνου ότι κανέναν τους δε συμφέρουν τα μπλόκα, το πήγε και παραπέρα. Δε γνωρίζουμε αν θα επαναφέρει την πρόταση για τα σπαράγγια, τη νέα ΚΑΠ πάντως την αποδέχεται όπως αποδεχόταν και την προηγούμενη.

Σε μία πρώτη ανταπόδοση για το «είμαστε όλοι μια καλή παρέα» η κυβέρνηση εμφανίζεται να υιοθετεί τις εναλλακτικές προτάσεις του Παπανδρέου, όπως μαρτυρά η πρόταση για τις ασφαλιστικές εισφορές που παρουσίασε προχτές ο υπουργός Ναυτιλίας. Τι λέει; Οτι το ασφάλιστρο δε θα πληρώνεται με βάση το μισθό που έχεις κατακτήσει, αλλά με βάση το κατώτερο μεροκάματο που θα υπογράφει ο εκάστοτε Πολυζωγόπουλος. Κι αύριο θα έρθουν να κλαίνε όλοι μαζί γιατί η ...υπογεννητικότητα τινάζει στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το «λιγότερο κράτος» πάντα στο προσκήνιο. Το κείμενο του Μανδραβέλη και οι εξελίξεις στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα τα συνδέει, όπως και το Ασφαλιστικό, η μαγική λέξη «ανταγωνιστικότητα». Οπου οι κάτω καλούνται να τρέχουν για να γεμίζει το σεντούκι των πάνω. Μόνο που αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες, τέτοιες που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Γι' αυτό και η αγωνία να «γίνουν βήματα προσέγγισης». Οπως λέμε... «ενότητα της αριστεράς»!