Να εκτιμούσαν ότι τμήματα της άρχουσας τάξης δε βολεύονται με το σημερινό πολιτικό σκηνικό και παρεμβαίνουν για να σπρώξουν τα πράγματα μέσα και από τον Τύπο, έτσι που να βρει και οργανωτική έκφραση η κατάλληλη πολιτική που αντιστοιχεί καλύτερα στα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, κι αυτό θα το καταλαβαίναμε.

Αλλά να ανοίγει κουβέντα περί «αδέσμευτης» δημοσιογραφίας και «στρατηγικών επιλογών» της κυβέρνησης, ε, έχει και η ανοχή στο κουτόχορτο τα όριά της.

Να γράφει η εφημερίδα του κατασκευαστή Σαραντόπουλου ότι «ξηλώνεται ο ιστός της διαπλοκής», γιατί έφυγε από το χώρο του Τύπου ο ανταγωνιστής Μπόμπολας, έχει μία βάση.

Οπως, επίσης, έχει μια βάση να γράφει για την κυρά του Αγγελόπουλου ο Τεγόπουλος. Τόσα έχουν γραφτεί για την κυρά του Βαρδινογιάννη.

Αλλά να γίνεται και συζήτηση περί «αλλαγής γραμμής» σε μια εφημερίδα που όπως χτες υπηρέτησε την πολιτική της αστικής τάξης έτσι θα την υπηρετεί και αύριο, έ, δεν τρώγεται.

Οτι θα έχουν πρόβλημα προσαρμογής κάτι παπαγαλάκια για μερικές μέρες, ε, κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι.

Μη φτάσουμε, όμως, και στον ισχυρισμό κάτι παράξενων, που εκτιμούν ότι «η Δεξιά παίρνει "Εθνος" και "MEGA"». Λες και χτες τα κατείχε η ...αριστερά!

Κάτι τέτοια διαβάζει ο Ρέππας και καταλαβαίνει πως δεν πήγαν χαμένα τα χρόνια του στο υπουργείο προπαγάνδας.

Κατά τ' άλλα, σε λίγο θα πιστέψουμε πως ένα μάτσο σίδερα που πλέει στη θάλασσα έχει μαγικές ικανότητες και εξασφαλίζει τρελούς ναύλους. Οπως και ότι οι απολύσεις κάνουν καλό στην ...οικονομία!

Για τις αυταπάτες των «αυτοαπασχολούμενων», που σπεύδουν και σήμερα να πάρουν δάνειο για να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί, το μονόστηλο δίπλα τα λέει όλα.