Για να ευχαριστηθείτε την ταινία πρέπει να έχετε σε καλή διάθεση και σε εγρήγορση τα μάτια και τα αυτιά σας. Δεν πρέπει να σας ξεφύγει καμιά λεπτομέρεια. Ακόμα και η πιο μικρή. Γιατί το Πλαγίως είναι μια σύνθεση λεπτομερειών! Λεπτομέρειες στην υποκριτική των ηθοποιών, στις νότες της θαυμάσιας μουσικής, στους ρυθμούς! Θα πρέπει, επίσης, τα πράγματα που βλέπετε και ακούτε, κυρίως, να τα απογειώνετε, προς όποια κατεύθυνση επιθυμείτε, με τη φαντασία σας. Να τους δίνετε άλλη διάσταση! Οι διάλογοι για το κρασί, για παράδειγμα, αν μείνουν κολλημένοι στο κρασί, γρήγορα εξαντλούνται και γίνονται κουραστικοί. Αν όμως, τους ακούτε, όπως ακούτε τις αλληγορίες και τους μεταφέρετε από την οινοποσία στην αναζήτηση του ξεχωριστού στον έρωτα, στη φιλία, στη ζωή, τότε δυναμώνουν και αποκτούν ενδιαφέρον και μοναδικό περιεχόμενο.

Δυο φίλοι αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι ξεκούρασης στην κοιλάδα Σάντα Ινέζ, που είναι σπαρμένη με αμπέλια και παράγει τις καλύτερες μάρκες κρασιού. Είναι και οι δυο σχεδόν αποτυχημένοι. Ο ένας είναι ηθοποιός που, τώρα πια, γυρίζει μόνον διαφημιστικά (και αυτά όχι πολύ συχνά). Παλιός «γόης» που, ωστόσο, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ακόμα σαν τέτοιος. Ο άλλος, επίδοξος συγγραφέας, χωρισμένος, αλλά ερωτευμένος πάντα με την τέως γυναίκα του, πνίγει στο κρασί όλους τους δισταγμούς του (και έχει αρκετούς και σε πολλούς τομείς). Ο ηθοποιός πρόκειται να παντρευτεί σε μια βδομάδα. Ο φίλος του, του προσφέρει το ταξίδι. Εκείνος επωφελείται. Επιθυμεί, οι τελευταίες μέρες της ελευθερίας του να είναι πλούσιες σε ευκαιριακές γνωριμίες και, ιδίως, σε ερωτικές περιπέτειες. Ο άλλος, ο συγγραφέας, τα είπαμε! Αναζητεί το εξαιρετικό! Το σπάνιο!

Το ταξίδι, λοιπόν, στην κοιλάδα των κρασιών δίνει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη να ξεδιπλώσει με υπομονή και μεθοδικότητα τον εσωτερικό κόσμο δυο ανόμοιων εξωτερικά, τόσο ίδιων όμως εσωτερικά, αποτυχημένων 45ντάρηδων. Χωρίς βιασύνες και εντυπωσιασμούς μάς παρουσιάζει με λιτό κινηματογραφικό τρόπο δυο ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Και στη συνέχεια μάς γνωρίζει και δυο γυναίκες. Δυο γυναίκες που είναι πιο σίγουρες και πιο κατασταλαγμένες από τους άντρες. Ωστόσο και αυτές δεν ήταν από τις τυχερότερες στη ζωή. Χωρισμένες και οι δυο. Η μία μάλιστα με παιδί! (Η ταινία στηρίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρεξ Πίκετ).

Παρακολουθώντας τα τέσσερα αυτά «πονεμένα» άτομα, αλλά και τα άλλα που μπαινοβγαίνουν στην ιστορία, χωρίς να το καταλάβουμε, γινόμαστε ένα μαζί τους. Χαιρόμαστε τις επιτυχίες τους και πονάμε με τις αποτυχίες και τα λάθη τους. Γίνονται «δικοί» μας άνθρωποι. Φίλοι μας, που διεκδικούν, με όποιο τρόπο γνωρίζει ο καθένας τους, στιγμές ευτυχίας και αξιοπρέπειας. Στο τέλος, βέβαια, δε γίνονται όλοι ευτυχισμένοι. Αυτό, δυστυχώς, δεν το επιτρέπει (ακόμα) η ζωή. Δεν πετυχαίνουν όλοι τους στόχους τους. Κυρίως, δεν τον πετυχαίνουν αυτοί που δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε ή που προσπάθησαν με λάθος τρόπο!

Δεν πρόκειται να δείτε καμιά «μεγάλη» ταινία! Θα δείτε, όμως, μια (ατέλειωτη) σειρά λεπτομερειών. Λεπτομερειών που, μπαίνοντας η μια δίπλα στην άλλη, η μια πάνω στην άλλη, καταφέρνουν να φτιάξουν μια τίμια, τρυφερή και ευαίσθητη κινηματογραφική σύνθεση. Μια σύνθεση γεμάτη ανθρωπιά. Αν, δε, έλειπαν δυο «φάλτσες» σκηνές (ερωτικές) που παρεισέφρησαν, θα μιλούσαμε για μια ολοκληρωμένη μικρή κινηματογραφική σονάτα. Με δυο εξαιρετικούς σολίστ - ηθοποιούς (Πολ Τζιαμάτι, Βιρτζίνια Μάντσεν). Με μια όμορφη και πολύ λειτουργική μουσική (Ρολ Κεντ). Με ένα σκηνοθέτη που δεν αυτοπροβάλλεται. Που στέκεται πίσω από την κάμερα και συντονίζει αρμονικά όλους τους συντελεστές.

Παίζουν: Πολ Τζιαμάτι, Τόμας Χέιντεν Τσερτς, Βιρτζίνια Μάντσεν, Σάντρα Ο.