Υπενθυμίζουμε, ότι το περιστατικό έγινε την προηγούμενη βδομάδα με τη δικαιολογία των αστυνομικών ότι αναζητούσαν Αφγανό δραπέτη. Ταυτόχρονα, μετέφεραν δύο από αυτούς στο Αστυνομικό Τμήμα Αγ. Παντελεήμονα και επί μία ώρα τους ξυλοκοπούσαν, τους βασάνιζαν, τους εξευτέλιζαν και τους φωτογράφιζαν γυμνούς!
Αυτή την κτηνωδία της Αστυνομίας κατήγγειλαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στον υφυπουργό Δημόσιας Τάξης, Γ. Μαρκογιαννάκη, με τον οποίο συναντήθηκαν και παρέδωσαν υπόμνημα. Κατήγγειλαν ταυτόχρονα ότι υπάρχουν βαριές πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου για την αντιμεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζουν, επιβάλλοντας τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία και την καταστολή.
Ο υφυπουργός από την πλευρά έκανε φιλότιμες προσπάθειες να πείσει ότι ήταν τυχαίο γεγονός(!), αφού δεν μπορούσε να ισχυριστεί, όπως παλιότερα έχει γίνει από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, ότι είναι μεμονωμένο, καθώς είναι το τρίτο κρούσμα στη σειρά. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να πείσει, ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε να χαλάσει την εικόνα της με τέτοιο περιστατικό και μετακύλησε όλες τις ευθύνες στους συγκεκριμένους αστυνομικούς, τους οποίους δεσμεύτηκε ότι θα τους... εντοπίσουν.
Σε δήλωσή της η Γ. Φλούδα, στέλεχος του ΠΑΜΕ, μετά τη συνάντηση τόνισε ότι και το συγκεκριμένο περιστατικό του ξυλοδαρμού έχει να κάνει με τη γενικότερη πολιτική εκφοβισμού και τρομοκρατίας εργαζομένων και μεταναστών. Είναι ένα απαράδεκτο γεγονός, σημείωσε, για το οποίο ζητάμε την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων. Το ΠΑΜΕ θα επαγρυπνεί και θα αντιστέκεται σε κάθε τέτοιου είδους απαράδεκτα περιστατικά και θα συνεχίσει να καλεί τους μετανάστες μαζί με τους Ελληνες εργαζόμενους να δώσουν όλοι μαζί τη μάχη ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την εργοδοσία και τους εκμεταλλευτές. Να συσπειρωθούν στα Συνδικάτα και χέρι - χέρι να παλέψουμε για αξιοπρεπή δουλιά, ζωή και επιβίωση.
Το ΠΑΜΕ και στο υπόμνημα που κατέθεσε στον υφυπουργό καταγγέλλει ότι «δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για συστηματική άσκηση αποτρόπαιης αστυνομικής βίας σε βάρος αλλοδαπών, που, ξεριζωμένοι και κυνηγημένοι από τις πατρίδες τους λόγω την αγωνιστικής τους δράσης ή λόγω των βάρβαρων πολέμων του ιμπεριαλισμού, ψάχνουν μια καλύτερη τύχη». Είναι γεγονός, σημειώνει, «ότι ο κρατικός αυταρχισμός και η ωμή βία σε βάρος των αλλοδαπών αποτελεί άσκηση και πρόβα τζενεράλε στην προοπτική μιας γενίκευσης των κατασταλτικών μέσων σε βάρος του λαϊκού κινήματος που αντιστέκεται και αντιπαλεύει τις αντιλαϊκές, αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων και των κάθε μορφής φορέων του κεφαλαίου».
Ξεκάθαρα θέτει στη συνέχεια το ΠΑΜΕ τα αιτήματα και συγκεκριμένα: Να αναθεωρηθεί ριζικά η πολιτική που θεωρεί τον αλλοδαπό εχθρό και να δοθούν και στους αλλοδαπούς τα ίδια δικαιώματα που έχουν και οι Ελληνες εργάτες. Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι φορείς της κακοποίησης των Αφγανών μεταναστών και να αποκατασταθούν ηθικά και υλικά οι κακοποιημένοι Αφγανοί. Να σταματήσει αμέσως η απαράδεκτη, αναίτια, αυταρχική συμπεριφορά προς τους αλλοδαπούς.
Την αστυνομική βαρβαρότητα σε βάρος των Αφγανών μεταναστών καταγγέλλει και η Ομοσπονδία Οικοδόμων και εκφράζει την ταξική της αλληλεγγύη και στους Αφγανούς, αλλά και σε όλους τους μετανάστες θύματα του αυταρχισμού, της αστυνομοκρατίας, του ρατσισμού.
«Οι Αφγανοί μετανάστες, σημειώνει ειδικότερα, θύματα της ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας, θεώρησαν τη χώρα μας σαν καταφύγιο, σαν σανίδα σωτηρίας. Τα ταξικά Συνδικάτα με τη στάση τους απέναντι τους, την πολύμορφη ταξική τους αλληλεγγύη δεν τους διέψευσαν. Διαψεύτηκαν όμως από το κράτος και τους βρώμικους μηχανισμούς του. Κάποια κτήνη, ομογάλακτοι των βασανιστών του Γκουαντανάμο, απόγονοι των βασανιστών της μαύρης επταετίας στη χώρα μας, προξένησαν κατά τον πιο αποτρόπαιο τρόπο νέες πληγές στα βασανισμένα κορμιά τους, νέα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα».
Η Ομοσπονδία απαιτεί από την κυβέρνηση να θέσει εκτός αστυνομικού Σώματος «τα ανθρωπόμορφα κτήνη, αστυνομικούς και αξιωματικούς που πήραν μέρος στους βασανισμούς των Αφγανών μεταναστών, να τους τιμωρήσει παραδειγματικά». Σε διαφορετική περίπτωση, τονίζει, θα θεωρηθεί συνένοχη και συνυπεύθυνη για τις συνέπειες από τα ρατσιστικά φαινόμενα που αναπτύσσονται στη χώρα μας.
Τέλος, δηλώνει, ότι τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα αυταρχισμού, αστυνομοκρατίας, ρατσισμού δε θα μείνουν αναπάντητα από την εργατική τάξη. Στους μηχανισμούς καταστολής της άρχουσας τάξης θα αντιπαραθέσει τους δικούς της μηχανισμούς της ταξικής ενότητας και διεθνιστικής αλληλεγγύης.