... ανοιχτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για πρόσφυγες και μετανάστες
Eurokinissi |
Συγκεκριμένα, οι 25 υπουργοί Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της ΕΕ σε συνεδρίασή τους στο Λουξεμβούργο, κατέληξαν σε πενταετές πλαίσιο συνεργασίας προκειμένου να «συντονίσουν» την πολιτική χορήγησης ασύλου και υποδοχής μεταναστών στις χώρες της ΕΕ. Σε αυτό το πλαίσιο αποδέχτηκαν την ενισχυμένη πλειοψηφία στη διαδικασία λήψης των σχετικών αποφάσεων.
Το πρόγραμμα της ΕΕ για την αντιμετώπιση των μεταναστών προβλέπει κοινές διαδικασίες έκδοσης και μνεία για αναλογική κατανομή προσφύγων στις χώρες της ΕΕ. Αναμένεται δε να εγκριθεί το Νοέμβρη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η ΕΕ χρόνο με το χρόνο υιοθετεί όλο και σκληρότερη στάση απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες, οδεύοντας προς ένα μοντέλο αποδοχής ή καλύτερα εισαγωγής μόνον όσων χρειάζονται στο μεγάλο κεφάλαιο ως φτηνό κι ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Οι υπόλοιποι θα μένουν εκτός. Κι όσοι ακόμα «παράνομα» καταφέρουν να εισέλθουν, θα απελαύνονται πάραυτα μέχρι και που θα εκδίδονται στις χώρες καταγωγής τους, με όποιο πρόσχημα βρεθεί κατάλληλο.
Εξ ου - και πέρα από τα μεγάλα λόγια περί σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα δημοκρατικά δικαιώματα - οι κυβερνήσεις π.χ. Ιταλίας, Γερμανίας και Βρετανίας στηρίζουν ανοιχτά τη σύσταση στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων στη βόρεια Αφρική. Εκεί να ξεχωρίζουν σε πόσους και ποιους θα προσφέρουν καταφύγιο σε χώρες της ΕΕ.
`Η σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο (σε Κομισιόν και Ευρωκοινοβούλιο αντίστοιχα) συζητείται ακόμα και η θεσμοθέτηση κοινών αεροπορικών πτήσεων, μεταξύ γειτονικών χωρών - μελών της ΕΕ, προκειμένου να τους έρχεται φτηνότερα η αεροπορική απέλαση προσφύγων από χώρες εκτός «κοινότητας».
Για το μεγάλο αυτό ζήτημα, εντός της ΕΕ εκδηλώνονται και ορισμένες επιμέρους διαφοροποιήσεις, που οπωσδήποτε δεν ανατρέπουν τη γενική εικόνα, αυτής της παραπέρα σκλήρυνσης της αντιπροσφυγικής πολιτικής της ΕΕ. Π.χ. στο θέμα της χορήγησης ασύλου, οι κυβερνήσεις Βρετανίας, Γερμανίας και Πορτογαλίας εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την εφαρμογή κοινής πολιτικής μέχρι το 2010. Αντιπροτείνουν μια πλατφόρμα ελάχιστων αποδεκτών κριτηρίων για την υποδοχή των προσφύγων και την εξέταση των αιτημάτων βάσει της νομοθεσίας που έχει υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση της Γαλλίας επιμένει ότι θα πρέπει να έχει επιτευχθεί εναρμόνιση πολιτικής ασύλου έως το 2010, υποστηρίζοντας και τη σύσταση «Ευρωπαϊκής συνοριακής αστυνομίας».
Πάντως οι αρμόδιοι υπουργοί των «25» συμφώνησαν ότι οι αποφάσεις που αφορούν αυτούς τους τομείς θα λαμβάνονται με ενισχυμένη πλειοψηφία. Αρα εγκαταλείπεται το «βέτο» και επίσης οι μεγάλες χώρες θα έχουν μεγαλύτερο βάρος στη διαδικασία λήψης απόφασης. Μάλιστα η Βρετανία δέχτηκε να εγκαταλείψει το βέτο, ξεκαθάρισε όμως ότι διατηρεί το δικαίωμα αυτοεξαίρεσης από την εφαρμογή αποφάσεων, στις οποίες είναι αντίθετη. «Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε το ευρωπαϊκό δίκαιο εδώ. Οταν όμως το αποφασίσουμε για μια συγκεκριμένη πολιτική, όπως για τη συγκράτηση της παράνομης μετανάστευσης, θα εφαρμόσουμε μια τέτοια απόφαση», δήλωσε ο Τόνι Μπλερ, σύμφωνα με το BBC.
Για το θέμα της «συνοριακής αστυνομίας» ο Βρετανός υπουργός Εσωτερικών Ντέιβιντ Μπλάνκετ δήλωσε: «Δε θα δεχτούμε μεθοριακή υπηρεσία ελεγχόμενη από τις Βρυξέλλες». Εξέφρασε όμως την προθυμία της κυβέρνησής του να συνεργαστεί στη φύλαξη χερσαίων και θαλασσίων συνόρων. «Εχουμε ήδη βοηθήσει Ιταλούς, Ισπανούς και Ελληνες με φρεγάτες μας στη Μεσόγειο. Προτιθέμεθα να βοηθήσουμε και στα σύνορα ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης».
Στο Λουξεμβούργο έγινε ακόμη ειδική αναφορά στην «ανάγκη» εντατικοποίησης της δικαστικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών - μελών και τη θεσμοθέτηση θέσης Ευρωπαίων εισαγγελέων όπως προβλέπει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Ο Ελληνας υπουργός Δικαιοσύνης Αν. Παπαληγούρας βρήκε ευκαιρία να επισημάνει στους ομολόγους του την πάγια θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι «η τρομοκρατία, η μάστιγα αυτή των καιρών μας, συνιστά μια απειλή που δε γνωρίζει σύνορα και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά σε εθνικό επίπεδο. Η πάταξη της διεθνούς τρομοκρατίας που ρίχνει βαρύ τον ίσκιο της σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή, οικονομική και κοινωνική ζωή, προϋποθέτει την κοινή προσπάθεια και την αμοιβαία συνδρομή των μελών της διεθνούς κοινότητας».