Ασύλληπτες σε μέγεθος ήταν οι διατάσεις που πήρε ο υπερδανεισμός των εργαζόμενων νοικοκυριών, των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Η συγκεκριμένη κατάσταση ήταν και είναι αποτέλεσμα των προγραμμάτων σύγκλισης με την ΟΝΕ, της πολιτικής διαρκούς λιτότητας, της καθήλωσης των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα κάτω ακόμη και από αυτό το επίσημο όριο της φτώχειας. Στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, που συνεχίζεται σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ, τα λαϊκά στρώματα της χώρας εξαναγκάστηκαν να προσφύγουν στις τράπεζες για κάποιο δάνειο (καταναλωτικό ή στεγαστικό) προκειμένου να διατηρήσουν ένα κάποιο ανεκτό επίπεδο διαβίωσης.
Η πολιτική της σύγκλισης με την ΟΝΕ, ο «ευρωμονόδρομος» της υποταγής φούσκωσαν τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Από την άλλη πλευρά τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν τα «σπασμένα». Εξαναγκάστηκαν να υποθηκεύσουν ακόμη και τα μελλοντικά εισοδήματά τους και τις περιουσίες τους. Ο λεγόμενος «μονόδρομος» στρώθηκε πάνω στη λεηλασία των εργαζόμενων, συνταξιούχων, ΕΒΕ, της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Ακόμη και σήμερα (3 χρόνια μετά την ένταξη) οι λαϊκές τάξεις πληρώνουν αυτή την πολιτική. Φως στο βάθος του τούνελ δε διακρίνεται στο πλαίσιο της συγκεκριμένης πολιτικής, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στήριξαν και οι ποικιλώνυμες ηγεσίες του ΣΥΝ.
Το μέγεθος της λεηλασίας
Τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) αποκαλύπτουν το μέγεθος της λεηλασίας που συντελέστηκε, τόσο από την εκρηκτική αύξηση του δανεισμού, όσο και από τα τοκογλυφικά επιτόκια, που χρέωναν και εξακολουθούν να χρεώνουν οι τράπεζες, χωρίς να δίνουν λογαριασμό, αφού έχουν εξασφαλίσει την ανοιχτή στήριξη των κυβερνήσεων.
Οπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, από το 1995 μέχρι και σήμερα, έδωσαν (στην πλουτοκρατία) και τα παρακάτω επιτεύγματα:
- Το Γενάρη του 2004 τα νοικοκυριά χρωστούσαν, συνολικά, (για καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια) το αστρονομικό ποσό των 39,6 δισ. ευρώ. Στο τέλος του 1995 το ποσό αυτό ήταν 3,6 δισ. ευρώ. Δηλαδή μέσα στα χρόνια εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - Σημίτη, τα λαϊκά στρώματα υπερδεκαπλασίασαν (για την ακρίβεια 11πλασίασαν!) το δανεισμό τους, προκειμένου να στηρίξουν, προσωρινά έστω, ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Αποτελεί, δε, κοινό μυστικό, ότι η αποπληρωμή των δόσεων μειώνει το σημερινό και τα μελλοντικά εισοδήματα των δανειοληπτών.
- Η πραγματική οικονομική κατάσταση των λαϊκών τάξεων αποτυπώνεται κυρίως από την εξέλιξη που είχαν τα καταναλωτικά δάνεια, που είναι και τα πλέον τοκογλυφικά. Στη συγκεκριμένη κατηγορία υπάγονται και οι πιστωτικές κάρτες, που ακόμη και σήμερα (στην εποχή των δήθεν χαμηλών επιτοκίων) χρεώνονται με επιτόκια 15% και... βάλε. Συνολικά τα καταναλωτικά δάνεια διογκώθηκαν ήδη στα 12,7 δισ. ευρώ, από 1,2 δισ. το 1995. Στην 8ετία δηλαδή, και εξαιτίας της εντεινόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, τα καταναλωτικά δάνεια υπερδεκαπλασιάστηκαν. Είναι φανερό ότι τα λαϊκά στρώματα προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα με δανεικά από τις τράπεζες.
- Αντίστοιχη κατάσταση καταγράφεται και στα στεγαστικά δάνεια. Το σχετικό ποσό έφτασε τον Οκτώβρη του 2003 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) στα 25,6 δισ. ευρώ, από 2,4 δισ. ευρώ το 1995.
Η λεγόμενη σύγκλιση με την ΟΝΕ με ό,τι αυτή σηματοδότησε και πέτυχε σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν η συνέχεια της πολιτικής που ακολούθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, καθώς και οι «συν αυτοίς», οι δυνάμεις εκείνες που επαγγέλλονται τον «κοινωνικό εταιρισμό».
Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ