« Οσες βόμβες κι αν ρίχνετε/ σαρκόφιλοι καπιταλιστές,/ τόσο βαθύτερη η σαρκοφάγος σας.../ Οσο το λάκκο μας μ' έξυπνες βόμβες/ τοιμάζεται, ω σαρκόφιλοι τραπεζίτες,/ τόσο βαθύτερα με τα τσιράκια σας, τους πριμάτους, νοτάριους, στις σαρκοφάγους θε να χωθείτε../ Μάνες πόρνες /δικές σας, των λεγεωνάριων σας, με τσουκνίδες ας ραίνουν τη χωματερή σας.../ Ανθέμιο για σας ένα παγκόσμιο σκύμβαλο».
Αυτή είναι μια από τις πολλές εαρινές - ποιητικές επιθέσεις, που εξαπολύει στους «κανίβαλους» της Γης ο Αρης Γαρδένιας. Και τώρα καθώς διάβαζα, σκεφτόμουν με κάποια δόση θαυμασμού αλλά και ζήλιας την τύχη των ποιητών. Εχουν την ικανότητα, το χάρισμα μάλλον, να χρειάζονται ελάχιστες φράσεις για να τα πουν όλα. Ευλογημένοι να είναι...