Αλέκα Παΐζη |
Μια έρημη, αλαφροΐσκιωτη, ηλικιωμένη αλλά τρυφερή, γυναίκα, περιφέρεται σ' ένα ομιχλώδες ποταμίσιο τοπίο. Κουβαλώντας στον ώμο το «δισάκι» των μοναχικών γηρατειών της, των παιδικών της φόβων, των τραυμάτων της από τον πατέρα - αφέντη της μάνας της και δικό της βιαστή, της μνήμης της από την καταπιεσμένη μάνα της, του ανεκπλήρωτου πόθου για αγάπη, του αγιάτρευτου πόνου για το παιδί που δε γέννησε, σιγοτραγουδά ένα «τραγουδάκι» -μνήμη της εφιαλτικής εικόνας που έπλασε στο παιδικό μυαλό της για το πατρικό της σπίτι.
Η «Ντάμα Κούπα» παρουσιάστηκε το 1985 στο «Peacock Theatre» του Δουβλίνου (σκηνοθεσία Πάτρικ Μέισον) από τη μεγάλη Ιρλανδή ηθοποιό Μορίν Τόολ, στην οποία και αφιερώνεται από το συγγραφέα. Επαναλήφθηκε το 1995 στο «Abbey Theatre» του Δουβλίνου. Το 1996 γνώρισε επιτυχία στο Λονδίνο με τη Σινέιντ Κιούζακ («Almeida Theatre»).
Η παράσταση παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ασπας Τομπούλη, μετάφραση Χριστίνας Μπάμπου - Παγκουρέλλη, σκηνικά Σίμου Καραφύλλη, κοστούμια Κλερ Μπρέσγουελ και μουσική Νίκου Βίττη.