Παπαγεωργίου Βασίλης |
Γιατί η τακτική του ΟΗΕ ιδίως τα τελευταία χρόνια, μόνο «απογοητευτική» μπορεί να είναι για όσους πιστεύουν στο ρόλο ενός πραγματικού οργανισμού των εθνών και όχι σ' ένα παράρτημα του Λευκού Οίκου και των υπολοίπων «εταίρων» του.
Σίγουρα, ο Κόφι Ανάν δεν μπορεί να θεωρεί ότι «απέτυχε» στο Κυπριακό περισσότερο από ό,τι απέτυχε στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τόσες άλλες περιπτώσεις.
ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ περισσότερο Βιετνάμ θυμίζει η κατάσταση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Οχι μόνο στο εσωτερικό του Ιράκ, όπου στρατιωτικά οι Αμερικανοί χάνουν τη μία πόλη μετά την άλλη, μα και στις ίδιες τις ΗΠΑ όπου οι «άνθρωποι του Προέδρου» προσπαθούν να εξηγήσουν τα ...ανεξήγητα στην κοινοβουλευτική έρευνα που διεξάγεται.
Οχι πως μπορεί να έχει κανείς αυταπάτες ότι η έρευνα της αμερικανικής Βουλής είναι δυνατόν να θίξει την ουσία των επιλογών του Λευκού Οίκου και του «αντιτρομοκρατικού δόγματος», με το οποίο έχουν συνταχθεί οι - υποτιθέμενες - πολιτισμένες χώρες του πλανήτη. Ομως οι εσωτερικές εκλογικές και οικονομικές διαμάχες τους βγάζουν στο φως ορισμένα κομμάτια της αλήθειας.
Οπως για παράδειγμα ότι ήταν σχεδιασμένες εξαρχής οι επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ και ουδεμία σχέση είχαν με το διαβόητο φωτογραφικό υλικό που παρουσίασε ο Κόλιν Πάουελ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να δηλώσει έκπληκτος για τη δήθεν ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής.
Γρηγοριάδης Κώστας |