Η θλίψη των ημερών
Παρασκευή 19 Μάρτη 2004

1. Αποσύρονται τα παγόνια των εκλογών, ανακουφίζονται για λίγο οι αστοί και ο Γιωργάκης επιστρέφει στο γυμναστήριο. Ολα δείχνουν να ησυχάζουν μέσα στο κεφάλι του Καραμανλή. Αλλά να, το δροσερό αεράκι της άνοιξης διαπερνά σαν ρίγος το πνευματικό κοιμητήριο, και το παιχνίδι της θλίψης αρχίζει και πάλι.

2. Λίγοι διανοούμενοι αρκούν για να εξευτελίσουν κάθε έννοια πνευματικής ζωής. Οταν βρουν πιασίματα για να ενταχθούν στο παιχνίδι της εξουσίας για ίδιον όφελος, είναι πρώτοι και καλύτεροι. Αλλά όταν τελειώσει η εξουσία μαζί τους, είναι πάλι πρώτοι και καλύτεροι στην κριτική και στην αμφισβήτηση. Αδιάψευστο παράδειγμα ο θλιβερός Βέλτσος. Οσον καιρό ήταν μέσα στα πόδια του συμμαθητή του, που έτυχε να είναι πρωθυπουργός, και τι δεν έκανε! Εγινε παράτυπα πρόεδρος της επιτροπής κρατικών βραβείων, δημιούργησε - αν είναι ποτέ δυνατόν! - αυλή από γιαλατζί μηδενιστές που τον υπερασπίζονταν και από ποιητές που τον λιβάνιζαν όσο ήταν υποψήφιοι για βραβεία. Ο θίασος αυτός αποσύρεται όπως ακριβώς εμφανίστηκε: εξευτελισμένος. Για το νέο θίασο περί τα πολιτιστικά που υποπτεύομαι πως σχηματίζεται, τι να ευχηθώ; Ας είναι ελαφριά η εξουσία που θα τον σκεπάσει.

3. Ο δυσεβής πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας, ακίνητος μες στην καθολική εκκλησία του, διάλεξε την τρομερή φράση από το Ευαγγέλιο για να ντύσει το έγκλημά του. Ως άλλος Ιησούς στην επί του όρους ομιλία, είπε στους στρατιώτες του: «Πηγαίνετε σαν πρόβατα στο Ιράκ». Και γέμισε το αεροδρόμιο της Μαδρίτης δάκρυα και φέρετρα. Στον δε λαό του είπε να μην ανησυχεί για τίποτε. Τα πετεινά της εργατικής τάξης κινήθηκαν αμέριμνα για τον επιούσιο και γέμισαν τα τρένα της Μαδρίτης νεκρά σώματα και δάκρυα.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ