Η αήθης και επαίσχυντη δήλωση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκη ότι η εκλογική αναμέτρηση είναι υπόθεση για δύο - «είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, υποψήφιοι πρωθυπουργοί είναι δύο» είναι η ακριβής φράση - μνημείο αμοραλισμού - σηματοδοτεί το κλίμα που θα επικρατήσει τις τελευταίες μέρες πριν τις κάλπες. Οι δύο μονομάχοι και το σύστημα που τους στηρίζει τα θέλουν όλα δικά τους. Αφήνουν στην άκρη τα προσχήματα περί δημοκρατίας και πλουραλισμού και δίνουν τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα» για την εξουσία. Το παιχνίδι γίνεται ολοένα και πιο βρώμικο. Ολα επιτρέπονται χάριν της εξουσίας, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...

Παπαγαλάκια και ψιθυριστές πιάνουν δουλιά, οι προβοκάτσιες, ψιλές ή χοντροκομμένες (βλέπε στη βάση της σελίδας), είναι στην ημερήσια διάταξη, όπως και η υπόγεια φημολογία και οι εμπιστευτικές πληροφορίες στο αυτί, οι «διαρροές» για τα κρυφά γκάλοπ... Δε συνυπολογίζονται βέβαια τα «επίσημα» χοντρά ψέματα από τα χείλη των αρχηγών των δύο κομμάτων, όπως τα περί αναδιανεμητικών πολιτικών υπέρ των μη προνομιούχων, σύνδεση των ΚΑΠΗ με το Ιντερνετ ή τα σούπερ σχολεία με θέατρα... Θα «κτίσουν» τις επόμενες 15 μέρες πάνω στο ψέμα τη δημαγωγία, τους εκβιασμούς, την εξαγορά... Από την άλλη, δεν μπορεί να μην επισημανθεί η καταπληκτική «δημοκρατία» των εμπορικών καναλιών: Πέντε έξι «παράθυρα» - δύο κόμματα, ένας καυγάς (για την εξουσία) και μία (νεοφιλελεύθερη) «φωνή»...

Προκαλούν αποστροφή οι άθλιες μέθοδοι, που επινοούν διαρκώς, με τον ίδιο πάντα στόχο: Να φοβίσουν, να καθηλώσουν, να εγκλωβίσουν τις λαϊκές μάζες. Ομως δε φτάνει. Πρέπει να πάψουν να ψηφίζονται οι δύο πυλώνες του δικομματισμού. Είναι ανάγκη να πάρουν ένα καλό μάθημα, που θα το θυμούνται τουλάχιστον για ολόκληρη την τετραετία. Και αυτό που πονάει πιο πολύ είναι η κόκκινη ψήφος.