Η εντυπωσιακή άνοδος της Σοφοκλέους στην πρώτη συνεδρίαση του 2004 αποδόθηκε στις «πολιτικές διεργασίες» και στις «προσδοκίες» που δημιουργούν. Οι «επενδυτές» με το οξυμένο κριτήριό τους προεξοφλούν ότι είτε με τον Γ. Παπανδρέου είτε με τον Κ. Καραμανλή θα εφαρμοστούν «πιο φιλελεύθερες πολιτικές», πράγμα που απλά σημαίνει ανέβασμα των στροφών της αντιλαϊκής επίθεσης. Αυτό είναι το «δεδομένο» που πρέπει να κρατήσουν και οι λαϊκές μάζες. Ο «βελούδινος» και προσυμφωνημένος τρόπος διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ ή το «ήπιο» προφίλ των πρωταγωνιστών, δεν πρέπει να κρύψει την ουσία. Τα υποκοριστικά των νεότερων, σε ηλικία, μονομάχων (Γιωργάκης -Κωστάκης), δεν μπορούν να δημιουργούν οικειότητα με τη γαλαζοπράσινη δυναστεία ή ψευδαισθήσεις για την απάνθρωπη πολιτική που εκφράζουν.

Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για αδίστακτους διαχειριστές της κυρίαρχης πολιτικής, με ελάχιστες έως ανύπαρκτες αντιστάσεις στα διαπλεκόμενα και πρόθυμους εκτελεστές των παραγγελμάτων των νεοταξικών αφεντικών. Αυτός ακριβώς είναι ο αντιδραστικός χαρακτήρας των πολιτικών εξελίξεων. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που η αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν μια υπόθεση ελαχίστων (3-4) ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και των καναλαρχών, με την ευγενική χορηγία της αμερικάνικης πρεσβείας. Τα μέλη του ΠΑΣΟΚ θα περιοριστούν στη «νομιμοποίηση» και στα ωσαννά στον νέο «μεσσία»... Στο επόμενο δίμηνο μεθοδεύεται ταχύτατη υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, ώστε να τη χρησιμοποιήσουν ως εν «λευκώ εξουσιοδότηση» για την πολιτική τους. Οι «μονομάχοι» μόνο θα δημαγωγούν και θα εξαπατούν...

Η μετατροπή της εκλογικής αναμέτρησης σε «ντέρμπι» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έχει στόχο τη μετατροπή του δικομματισμού σε διπολισμό και τη μεγιστοποίηση της πίεσης στα «μικρά» κόμματα. Είναι ώρα συναγερμού και λαϊκής αντεπίθεσης. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να βολεύονται κάτω από ξένες σημαίες.