Η σπουδαία ποίηση και μουσική έδωσαν το «παρών», μαζί με τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΚΚΕ, στην προχτεσινή γιορτή για τα 85 χρόνια του Κόμματος. Μια αγκαλιά τραγούδια του αγώνα, της ελπίδας, της προσφοράς, της υπέρτατης θυσίας - εξαίσιες «χημείες» λόγου και μουσικής, μαζί με απαγγελίες αθάνατων ποιητικών έργων, πλημμύρισαν το χώρο της εκδήλωσης. Συνόδεψαν την έκφραση ευγνωμοσύνης των νεότερων προς τους παλιότερους, που δίδαξαν το να μη βολευόμαστε, αυτών που για να «καρπίσει» η γη χρειάστηκε πολλές φορές να δώσουν την ίδια τη ζωή τους. Συνόδεψαν και την υπόσχεση των σημερινών κομμουνιστών ότι «θα συνεχίσουμε» τον αγώνα και ότι θα σταθούμε στο ύψος της ιστορίας του Κόμματος, στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων. Την υπόσχεση της νέας γενιάς που συνεχίζει να μη βολεύεται παρά μόνο στον ήλιο, διατρανώνοντας πως «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Η ποίηση και η μουσική ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα από την αρχή της γενέθλιας εκδήλωσης. «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε...» από την Αλέκα Παΐζη, «Οι αστοί τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε...» από τη φωνή του Γιάννη Λάρδη, το ποίημα του Νερούντα για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα από τον Φοίβο Ταξιάρχη. Και στη συνέχεια η προβολή του βίντεο για την ιστορική διαδρομή και προσφορά του ΚΚΕ, εστιάζοντας σε «σταθμούς» από την ίδρυσή του μέχρι τις μέρες μας.

«Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος...» και ο λόγος του Γιάννη Ρίτσου από το «Καπνισμένο Τσουκάλι», μελοποιημένος από το Χρήστο Λεοντή, σήμανε την έναρξη του συναυλιακού μέρους της εκδήλωσης. Για ν' ακολουθήσουν το «Τραγούδι της ενότητας» των Μπρεχτ-Βάιλ, ερμηνευμένο από την Εύα Κυριαζοπούλου, η «Αρκούδα» του Μίκη Θεοδωράκη (Γ. Λάρδης), «Της γερακίνας γιος» του Βασίλη Τσιτσάνη και «Τούτος ο λαός αφέντη μου» του Μάριου Τόκα, από τον Λάκη Χαλκιά. Μια απέραντη χορωδία συνόδεψε τον Βασίλη Λέκκα στα τραγούδια του Μίκη «Της αγάπης αίματα» και «Της δικαιοσύνης»... Και ο εκφραστικός ερμηνευτής να ευχαριστεί από σκηνής για την πρόσκληση, που αφορούσε στη συμμετοχή του στο καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης. Γιατί, όπως είπε ο Β. Λέκκας, «το συνειδησιακό υπήρχε - έτσι κι αλλιώς θα ήμασταν εδώ σήμερα».

«Μέρα Μαγιού μού μίσεψες...» και ο Δημήτρης Μητροπάνος, να μεταφέρει το σπαρακτικό λόγο του «Επιτάφιου», σ' ένα παλλόμενο ακροατήριο, που δεν έπαψε να τον συνοδεύει στη «Δραπετσώνα» και στο «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια» του Λεοντή («Καταχνιά»). Και στη συνέχεια ο μουσικοποιητικός λόγος να υμνεί τον ΕΛΑΣ, να υποκλίνεται στους αγέρωχους «Γερόντους» της Μακρονήσου, να διαπιστώνει πως «Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας...», να εμψυχώνει όλους όσοι «στη δουλιά και στον αγώνα κόντρα πάνε στο χειμώνα» (ερμηνείες από τους Γ. Λάρδη, Στ. Μυλόβα, Στ. Ψαραδάκο).

«Με μια πιρόγα» ο Μανώλης Μητσιάς σκόρπισε συγκινήσεις, ερμηνεύοντας στη συνέχεια δύο τραγούδια από το «Αξιον Εστί» («Ανοίγω το στόμα μου», «Χελιδόνι»). «Το επόμενο τραγούδι», είπε ο Μ. Μητσιάς λίγο πριν ερμηνεύσει το «Χελιδόνι», «λέει πως για να γυρίσει ο κόσμος θέλει δουλιά πολύ. Χωρίς το ΚΚΕ ο κόσμος δε γυρίζει με τίποτα».

Μαζί με τραγούδια και η μεγάλη ποίηση των Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, Γιάννη Ρίτσου, Βασίλη Ρώτα, Οδυσσέα Ελύτη κ.ά. Αποσπάσματα από κορυφαία έργα τους απήγγειλαν οι ηθοποιοί Ντενίς Μπαλτσαβιά, Κωστής Μαλκότσης, Γιάννης Καλατζόπουλος, Ανδρέας Βαρούχας, Σάσα Καστούρα, Ισίδωρος Σταμούλης. Στη συναυλία συμμετείχαν η Ορχήστρα Νέας Ιωνίας (σε ενορχήστρωση - διεύθυνση Στέφανου Ψαραδάκου) και Τμήμα της Χορωδίας Ν. Ιωνίας.

Η εκδήλωση έκλεισε με τον ύμνο της Διεθνούς, αφιερωμένο στους συντρόφους που πια δεν υπάρχουν. Σε όλους όσοι έπεσαν στον αγώνα και που με τη στάση και τη ζωή τους άνοιξαν το δρόμο. Η υπόσχεση: «στον αγώνα ενωμένοι... δε θα λείψει κανείς».